Toast Kannibaal op Sclessin
Foto: © SC
Er was het voorbije weekend heel wat stof om over na te kaarten.Daniel Cruz toonde zijn keeperskwaliteiten, bij Standard kookte het potje over, bij Club gaat het er ook kameraadschappelijk aan toe en uiteraard deden ook de refs weer hun duit in het zakje.
Cruz toont zijn meerwaarde
Dat Daniel Cruz van grote waarde is voor Germinal Beerschot, bleek al meermaals. Vooral in de heenronde kwam tot uiting dat de Antwerpse fusieclub als een kaartenhuis in elkaar stuikt als de vaardige middenvelder er niet bij loopt. Cruz is de grote regulator op het middenveld van Germinal Beerschot: hij heerst en verdeelt.
De moderne voetballer moet echter op meerdere plaatsen uit de voeten kunnen. Tot voor kort had ik geen idee dat Cruz die multifunctionaliteit in zich had, maar afgelopen zaterdag toonde de Colombiaan tegen Westerlo dat hij over heel wat meer talenten beschikt dan die als spelverdeler.
Op het einde van de eerste helft leek de Westelse verdediger Nico Van Kerkhoven op weg naar een kopbaldoelpunt, maar met een prachtige armreflex hield doelman Daniel Cruz de bal uit het doelvlak. Scheidsrechter Jean-Baptist Bultynck was zodanig onder de indruk van Cruz’ polyvalentie dat hij terecht weigerde om de bezoekers een strafschop toe te kennen.
Germinal Beerschot hoeft zich absoluut geen zorgen te maken als er iets gebeurt met Silvio Proto. Cruz kan perfect als doublure fungeren voor de grillige Italiaanse Belg. Het moge duidelijk zijn dat de Anderlechthuurling de hete adem van Cruz in de nek voelt, want tegen Westerlo gaf hij bij momenten een totaal onzekere indruk. Een andere mogelijkheid is Cruz en Proto gewoon van positie wisselen: gezien het scorend vermogen van de doelman zou dit geen slechte keuze zijn.
FC Ambras
Recept: stop een emotionele Serviër en een arrogante Congolees in één pot, breng het mengsel aan de kook en laat even sudderen op een zacht vuurtje. Resultaat: na tachtig minuten kookt het potje over.
Een prachtig beeld zaterdag tijdens Standard-Roeselare. Milan Jovanovic veroverde de bal, speelde in tot bij Nondedieumerci Mbokani die – in plaats van een beter geplaatste ploegmaat aan te spelen – ontstellend zwak op doel besloot. Gevolg: Jovanovic liep woedend van colère achter de rug van de Congolese misdadiger richting bank, ostentatief zijn handschoenen op de grond smijtend en om zijn vervanging vragend. Als een stier brieste de Serviër richting kleedkamer.
Nog opvallender: amper twee minuten later mocht Mbokani zijn Servische vriend naar de kleedkamer vergezellen. In tegenstelling tot zijn copain slenterde Mbokani van het veld, goed beseffende wat hem luttele tellen later in de kleedkamer te wachten stond.
Volgens welingelichte bron zouden beide heren lelijk huisgehouden hebben tijdens hun tien minuten durende gemeenschappelijke douchebezoek. Jovanovic zou in perfect Frans zijn spitsbroeder uitgescholden hebben voor rotte vis en diets meer. Mbokani zou geen woord kunnen uitbrengen hebben, de kauwgom in zijn mond had zijn tanden aan elkaar doen kleven.
Wat is het toch een olijke bende, die spelersgroep van Standard. Op het Gala van de Gouden Schoen verdrumden ze elkaar om de ereplaatsen. Enkel Mbokani viel lelijk uit de boot. Hoewel de aimabele Afrikaan achteraf verklaarde dat hij zich perfect kon verzoenen met de einduitslag, lijkt de pil bitterder om slikken dan gedacht.
KV Irritatie
Nabil Dirar voelt zich niet goed in zijn vel bij Club Brugge. In Het Laatste Nieuws hing de Marokkaanse Belg de vuile was van blauw-zwart buiten. “Ik kan mijn eigen voetbal niet meer spelen. Telkens ik iets doe dat mislukt, zitten bepaalde ploegmaats er meteen op. Ik krijg voortdurend kritiek en durf zelfs op training mijn ding niet meer doen”, gaf Dirar als verklaring voor zijn minder presteren.
“Er is één iemand die heel slecht over me spreekt, vaak achter mijn rug, en die anderen daarin meesleurt. Kom ik die persoon vandaag tegen op straat, dan krijgt die geen hand”, ging de middenvelder verder.
Het gevolg van dat artikel was zaterdag tijdens Club Brugge-Tubeke duidelijk te merken. Telkens Dirar aan de bal kwam, begon het publiek te morren, sommigen zelfs te fluiten. De macht van de media kwam hierbij nog maar eens tot uiting. Toen Elrio Van Heerden inviel, ging het publiek zich massaal achter de Zuid-Afrikaan zetten. De blessuregevoelige dribbelaar is waarschijnlijk aan zijn laatste maanden bij Club bezig en dat zint het publiek niet.
Het moge duidelijk zijn, in Brugge is er iets aan het broeien. Twee jaar geleden stond de Brugse spelerskern al bekend als een haard van onrust. Toen vond het bestuur geen oplossing om het negativisme in positivisme om te zetten. Met de komst van Mohamed Dahmane denken ze bij blauw-zwart de wonderdokter in huis gehaald te hebben. De man die orde op zaken zette in de Genkse en Bergense spelersgroep, zal zich in Brugge ook bezighouden met de sfeer in de vestiaire. Gegarandeerd dat binnen de kortste keren iedereen aan hetzelfde zeel trekt in Brugge.
François Collin van Het Nieuwsblad zou in de gegeven omstandigheden blokletteren: ‘Het stinkt bij Club Brugge’. De vraag is alleen: wie zijn de rotte appels: een groepje spelers of bepaalde tendentieuze journalisten?
The invisible man
Dender won afgelopen zaterdag gevleid met 0-2 op het veld van Moeskroen. Het laatste optreden van Patrick Asselman als hoofdcoach van de Oost-Vlamingen werd met verve afgesloten. Vanaf deze week maakt de naamgenoot van de Denderse manager weer plaats voor Johan Boskamp.
Na de wedstrijd tegen Moeskroen vroeg een VRT-journalist aan Asselman waarom Boskamp niet was meegekomen met de bus. “Dat weet ik niet”, antwoordde de interim-coach. “Hij is wel met de wagen naar hier gekomen.”
“Vreemd”, antwoordde de vragensteller. “Niemand heeft hem gezien in het stadion.” Waarop Asselman een bedenkelijk gezicht trok. Uiteraard begreep de Dendertrainer er geen snars van. Hoe is het nu in godsnaam mogelijk dat niemand, maar dan ook niemand een glimp van Bossie heeft opgevangen. Zoiets is gewoon onmogelijk. Met zijn figuur valt de Rotterdammer altijd op.
Wat niemand echter weet, is dat bulderende Jan de voorbije week op dringend verzoek van dokter Martens een superdieet gevolgd heeft. De Nederlander, volgzaam als hij is, heeft dat advies niet naast zich neergelegd en heeft zich een hele week van allerlei zoetigheden, alcoholische dranken en vettig eten onthouden. Daarnaast heeft hij iedere dag 10 km gejogd. Het effect was na amper een week al duidelijk zichtbaar: Boskamp was niet meer te herkennen.
Dat is dus de reden waarom niemand hem zaterdag in Moeskroen heeft gezien. Al bestaat de kans natuurlijk ook dat Boskamp door de inspanningen van de voorbije week gewoon niet meer uit zijn zetel geraakt is en dat hij de match van thuis uit op tv gevolgd heeft. Kwestie van zijn knie wat te sparen voor de inspanningen van de komende weken.
De zwakste schakel
Dat wij in België over de beste scheids- en lijnrechters van de wereld beschikken, weten de meeste voetballiefhebbers al lang. Afgelopen zaterdag demonstreerde het scheidsrechterlijke kwartet weer een staaltje van zijn kunnen tijdens KV Kortrijk-Anderlecht. Toen Belhocine tien minuten voor tijd de gelijkmaker op aangeven van Bram De Ly binnenkopte, stond lijnrechter Eric Thiry te wimpelen met zijn vlaggending. Ref Jérome Efong Nzolo keurde het doelpunt van KVK af, maar wist zelf niet goed waarom. “Ik ben op het vlagsignaal van mijn lijnrechter afgegaan”, aldus de gekleurde scheidsrechter.
Gelukkig had vlaggenman Thiry een zeer plausibele uitleg voor zijn reactie. “In eerste instantie vlagde ik voor buitenspel.” Toen een journalist hem erop wees dat er van buitenspel hoegenaamd geen sprake kon zijn, antwoordde de gecontesteerde assistent laconiek. “Dat kan. Hoe dan ook, als het geen buitenspel was, dan was er een duwfout van De Ly op Hernan Losada. Ik had dus keuze uit twee mogelijkheden. Of buitenspel, of een duwfout.”
Toen KVK-trainer Hein Vanhaezebrouck aan Tim Pots een woordje uitleg ging vragen, liet de arrogante vierde official hem de keuze. “Buitenspel of een fout, ge moogt zelf kiezen.” Pots, de man met veel connecties in China, behoort tot dezelfde generatie van onkundige arrogantjanussen als Serge Gumienny, Stéphane Breda en Christof Virant. Dit zootje ongeregeld heeft bij het betreden van een voetbalplein slechts één ding voor ogen: zelf de show stelen.
De verklaring die zowel Thiry als Pots gaven voor het vlagmanoeuvre getuigt echt wel van een grote mate van deskundigheid. Beide heren zouden niet misstaan in het programma ‘De zwakste schakel’. Van mijn part mag dat dan gerust gepresenteerd worden door Vanhaezebrouck.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
RWDM
Charleroi
KV Mechelen
