Analyse 'This is our year', maar welk jaar?

Door Dirk Pieters

Antwerp is opnieuw al vroegtijdig uitgeschakeld voor de prijzen. Gelukkig stond er geen jaartal bij deze zin, zodat de Great Old het volgend jaar nog een keer kan proberen.Of moet de oudste club van het land stilaan zijn ambities wat bijstellen? Want de afgelopen jaren kwam het nog niet eens in de buurt van de promotie naar de hoogste klasse. De laatste keer dat Antwerp nog de eindronde wist te halen was in het seizoen 2008 - 2009 en dat werd ook geen succes. Toen eindigde het laatste met amper vijf punten. Sindsdien is het jaar na jaar kommer en kwel.

Waar liep het dit seizoen weeral mis?

De spelers en de coaches: 23 transfers en geen vast elftal

Antwerp probeerde zich dit seizoen op alle posities te versterken, maar nam dat iets te serieus op. Liefst 23 nieuwe spelers trok het tot op heden aan dit seizoen. 18 spelers aan het begin van het seizoen en tijdens de winsterstop de gebruikelijke paniekaankopen in de hoop toch nog iets te forceren, maar ondertussen is duidelijk dat de wintertransfers tot op heden nog niets opbrachten. De nieuwe coach en zijn hulpcoach kregen de ondankbare taak om hier een kampioensploeg van te maken.

Een onmogelijk taak voor eender welke trainer, maar zeker voor een nieuwkomer als Jimmy Floyd Hasselbaink. De wereldberoemde ex-spits van onder andere Chelsea heeft in zijn leven al heel wat meegemaakt, maar hoogstwaarschijnlijk nog niet de helft zo moeilijk als de taak die hij nu krijgt van het Antwerpbestuur. Toch willen we de coach niet al te hard beschermen, want met deze kern moet de oudste club hoger mikken dan de huidige plaats in het klassement op dit moment. Een 1 op 15 is de balans uit de laatste vijf wedstrijden en wetende dat deze club als een raket aan de competitie begon.

Waar liep het dan mis? Hasselbaink kon geen vast elftal op de mat brengen. Telkens viel er wel een wijziging te bespeuren. Superturk Guvenc die meermaals op de bank belandde. Roy Bakkenes die als een jojo van de bank naar het veld en terug werd gestuurd. Vooraan kregen alle spitsen wel eens een kans, maar zowel Faucher, Mombongo, Tano, Bubb als Calabro konden zich nooit echt doorzetten. Hoewel die laatste vijf doelpunten kon maken in vijf wedstrijden, krijgt hij nu steeds een fluitconcert te horen. Te statisch, te weinig duelkracht, te loom, … Noem maar op. Geen enkele spits die dit seizoen de harten van de fans kon veroveren. Allen scoorden ze vijf doelpunten, maar dat is echt te weinig om de fans in vervoering te brengen.

Het middenveld van de Great Old moest het paradepaardje worden van dit seizoen met Emrullah Guvenc, Wim De Decker en John Bostock, maar ondanks het feit dat deze drie heren barsten van de kwaliteit kwam het er te weinig uit. Toch valt hen weinig tot niets te verwijten. Superturk scoorde tot nu toe al negen doelpunten en Bostock zit al aan minstens evenveel assists. Van Wim De Decker (ex-speler van Beerschot nota bene) valt er op de tribunes geen negatief woord te horen. De leider op het middenveld speelt ondanks de zwakke resultaten van Antwerp een zeer sterk seizoen.

Waar er misschien nog wel een probleem situeert is het doel verdedigen bij Antwerp. Bjorn Sengier was al niet meer dezelfde puntenpakker als vorig seizoen, maar het niveau was nog aanvaardbaar. Tot de wildste verhalen de ronde deden en Sengier mocht opkrassen van het Antwerpbestuur. Het fijne zullen we er alvast nooit van weten, maar de deur van de Bosuil moest hij achter zich dichttrekken. Met Jorn Brondeel en Yves Ma-Kalambay had het nog twee doelmannen, maar ook zij konden de coach nooit overtuigen. Ma-Kalambay kreeg enkele kansen, maar greep ze absoluut niet en Brondeel zag volgens het bestuur nog te groen achter zijn oren. Zo kwam recent nog Joost Terol de ploeg versterken, maar ook hij wist de harten van de fans nog niet te veroveren. Niet dat we de Nederlander al veel kwalijk kunnen nemen, maar de uitstraling en de kwaliteiten van een Bjorn Sengier (enorm populair op de Bosuil) heeft hij nog niet laten zien.

De hele resem transfers + coaches op een rijtje: Jimmy Floyd Hasselbaink (trainer), Richard Stricker (Hulpcoach), Jannes Vansteenkiste, Emrullah Güvenc, Papé Diakité, Kevin Tano, Bradley Bubb, Jonas De Roeck, David Iboma, Wim De Decker, John Bostock, Jorn Brondeel, Tomislav Gomelt, Roy Bakkenes, Kelvin Maynard, Yves Ma-Kalambay, Funso Ojo, Davide Petrucci, Just Beerends, Sandro Calabro, Alassane També, Joost Terol, Billy Clifford, Mael Lepicier en Matthieu Manset.

De supporters: motivatie... voor de andere ploeg

De Antwerpfans zijn een ras apart, daar kan iedereen het over eens zijn. Enorm fanatiek, enorm gepassioneerd en enorm veeleisend. Een godsgeschenk of een vergiftigd geschenk voor de spelers? Menig trainer op de Bosuil was onder de indruk van de twaalfde man op de Bosuil, maar allen spraken ze over teveel druk voor de spelers. Hoewel het legioen de ploeg naar ongekende hoogten kan schreeuwen, lijkt het omgekeerde minstens even waar. Wat wel als een paal boven water staat is dat de tegenstander in heel veel gevallen enorm gemotiveerd is door de aanhang van Antwerp.

Voor heel wat spelers in de tweede klasse staan de wedstrijden tegen Antwerp al aan het begin van het seizoen met rood aangeduid. Spelen voor een goedgevulde Bosuil of een thuiswedstrijd met een away-support om U tegen te zeggen lijkt voor velen het moment om boven zichzelf uit te stijgen, maar dat telt blijkbaar niet voor de heren in rood-wit. Ook dit seizoen nam Jimmy Floyd Hasselbaink de supporters al eens op de ‘korrel’. “Enorm kritische fans, maar enorm gepassioneerd. Als de resultaten goed zijn, geeft dit de spelers vleugels, maar bij mindere resultaten werkt dit enorm verlammend op spelers. Een speler uitfluiten als de wedstrijd nog maar tien minuten bezig is, is een drama voor een jonge speler.” En zo is er opnieuw de discussie hoe belangrijk de fans van Antwerp zijn voor de oudste club van het land én voor de tegenstander.

Het bestuur: spelletje spierballen rollen

Misschien wel de grootste schuldige in de jarenlange malaise op Antwerp. Eerst onder Eddy Wauters, maar nu ook onder Gunther Hofmans. Er is duidelijk beterschap merkbaar op de Bosuil, maar sportief is er eigenlijk geen stap vooruit gemaakt als we het klassement bekijken. Hoewel de deurwaarders geen vaste klant meer zijn, is het duidelijk dat de financiële put nog steeds enorm diep is. Ook de zaak-Eddy Wauters kan maar beter zo snel mogelijk opgelost geraken, wil de toekomst er niet helemaal dramatisch uitzien. Ondertussen is men bij het bestuur bezig met een spelletje spierballen rollen.

Voorzitter Jan Michel, niet vies van een uithaal in de pers, liet zich onlangs weer van zijn kleinste kant zien ten opzichte van de coach. Bij het aanstellen van de nieuwe investeerder Saif Rubie was alles nog rozengeur en maneschijn, maar ondertussen is het duidelijk dat het rommelt tussen de groep Gunther Hofmans en Saif Rubie. Wie uiteindelijk aan het langste einde zal trekken valt af te wachten, maar gezond is het allerminst. Dan houden we ons niet bezig met de NV Antwerp en de VZW Antwerp. Want geen kat dat daar kop noch staart aan krijgt.