Analyse Genk miskeek zich op zijn spelersgroep: één creatieve speler kan al een wereld van verschil maken

Genk had uiteraard een enorm werk afgelopen zomer: een succescoach vervangen plus de verantwoordelijken voor zowat drievierde van de doelpuntenproductie. Dat doe je niet zomaar. En laten we benadrukken dat Dimitri De Condé en zijn team de voorbije jaren schitterend werk geleverd hebben. De goudhaantjes die ze vonden, waren nobele onbekenden, maar groeiden uit tot toppers.

Geen aanvoer meer

Maar het lijkt er toch op dat ze inderdaad de huidige spelersgroep overschat hebben. Vooral het gebrek aan creativiteit en ervaring doen hen bij momenten de das om. Samatta krijgt niet de helft van de doelkansen meer die hij vorig seizoen kreeg, gewoon omdat de aanvoer vanop het middenveld en de flanken er niet meer is.

Felice Mazzu zocht wanhopig naar een evenwicht, maar elke keer hij dacht er dichtbij te zijn, liep het verkeerd. Dat ondervindt nu ook Hannes Wolf. Een middenveld met drie? Eentje met twee en twee spitsen? Paintsil, Ndongala, Ito, Hagi op de flanken? De Duitser is nog geen enkele keer met dezelfde elf aan een wedstrijd begonnen. Dat zegt ook veel. 4 op 9, een bekeruitschakeling en twee rammelingen in de Champions League. Beter dan Mazzu is dat nog niet...

Ervaring

De vervangers van Pozuelo, Malinovskyi en Trossard hebben ofwel niet dezelfde kwaliteiten of hebben nog niet de ervaring. Hrosovsky gaat bijvoorbeeld nooit de statistieken benaderen die Pozuelo of Malinovskyi hadden. Hagi en Nygren zijn dan weer op zoek naar hun plek in een elftal dat niet draait. Dan kies je als coach al sneller eens voor mannen met meer ervaring.

Als Genk deze winter in iets wil investeren, zal het een creatieve middenvelder moeten zijn. Eentje van wie ze weten dat hij elke week goed kan zijn voor een assist of een opening die niemand anders ziet. De Condé kan nog rechtzetten wat er misliep, hij moet wel die jongen vinden die anderen vertrouwen en goals kan aanreiken.