Analyse Waarom Anderlecht zijn licentie zonder problemen haalde: het voordeel van een steenrijke eigenaar

Eerst en vooral over de rol van Wouter Vandenhaute als 'extern adviseur' en de mogelijke discussies als mede-eigenaar van een makelaarsbureau (Let's Play). "De licentie zal niet worden toegekend aan een club waarvan een entiteit een activiteit uitvoert als tussenpersoon of een beduidende invloed heeft bij een club", stipuleert het bondsreglement.

Vandenhaute behoort echter niet tot de Raad van Bestuur en wordt niet betaald door de club. Zijn naam verschijnt dus nergens in de boeken en Anderlecht heeft laten weten dat hij nergens beslissingsrecht heeft. Dat hij invloed zal hebben, is duidelijk, maar Anderlecht zal er ook over waken dat ze nergens op te pakken zijn qua mogelijke belangenvermenging.

Maar er waren ook nog de schulden. 27 miljoen verlies en heel wat schulden op korte termijn. Een nieuwe kapitaalsverhoging - zoals de 27 miljoen die Marc Coucke al eens doorvoerde - kon niet meer, want dat is in strijd met de Financial Fair Play-regels. Coucke kan wel leningen geven om op korte termijn geen problemen te kennen. Voor de Licentiecommissie is het belangrijk dat er iemand borg kan staan voor die schulden. En dat is met Coucke geen probleem. Het is ongeveer hetzelfde als bij OHL, waar ze met de Thaise eigenaars ook een stevig vangnet hebben om garant te staan voor hun schulden.

Financiële realiteit: er moet verkocht worden

In ieder geval is dit maar eenmalig en moet de tering naar de nering gezet worden. Tegen de volgende licentietoekenning hoopt men in Anderlecht de zaakjes op orde te hebben en zelfbedruipend te zijn. Dat betekent waarschijnlijk ook de verkoop van enkele talenten.

Veel van de jongeren die dit seizoen hun kans kregen, zagen hun marktwaarde - ondanks de mindere resultaten - pijlsnel de hoogte inschieten. Denk maar aan Jérémy Doku, Sambi Lokonga en Marco Kana. De financiële realiteit zegt dat één van die jongens voor veel geld verkocht zal moeten worden.