Column Eén-twee van de Week: "Stop alstublieft met verkondigen dat Club Brugge modern voetbal brengt"

De anderhalf uur durende zondagse veldslag in Jan Breydel werd al met al verdiend gewonnen door Club Brugge – de Buffalo’s liepen er echt wel heel lusteloos bij – dat echter volgens bepaalde connaisseurs du métier plots de vaandeldrager werd van het moderne voetbal. Ik ademde een paar keer diep in en uit en telde tot tien miljoen, terwijl ik het beeld van een zich in het graf omdraaiende Jan Mulder – die voor heel even al de pijp uit was – uit mijn gedachten probeerde te bannen.

"De Slag om Vlaanderen was een slag in het gezicht van elke voetballiefhebber pur sang"

Ik was op de goede weg, maar faalde uiteindelijk dankzij ene Aad De Mos die het nodig vond om de prestaties van blauw-zwart te belonen met een 9/10. Die andere Hollandse analist – Bossie voor de vrienden – liet gelukkig fysieke agressie achterwege en hield het bij een droge “Ach, rot toch op man!”. De Slag om Vlaanderen was een slag in het gezicht van elke voetballiefhebber pur sang, hij of zij die houdt van oogstrelende combinaties, buitenaardse dribbels en grenzeloos totaalvoetbal …

Toegegeven, wat Club Brugge op de mat legde – hoge pressing, de tegenstander dwingen om al van aan hun eigen zestien te beginnen opbouwen en lopen, almaar blijven lopen – daar kun je alleen maar respect voor hebben. Het maakt allemaal deel uit van het zogenaamde moderne voetbal, maar deels is bijlange niet alles. Het hele plaatje laat ruimte – zeer veel ruimte – voor frivoliteit, improvisatie en technische suprematie. Het échte moderne voetbal wordt geapprecieerd door alle voetbalfanaten, niet enkel door de eigen aanhang. Het was dan ook een opluchting om na de wedstrijd van zondag te horen en te lezen dat zelfs Michel Preud’homme – onrechtstreeks wel – toegaf dat hij onder het mom van het gezegde ‘het doel heiligt de middelen’ een pak van zijn spelers te kort had gedaan.

"Wat had ik Izquierdo graag zien dollen met de Gentse verdedigers"

MPH stelde dat Club Brugge nooit zonder Timmy Simons de landskampioen over de knie had kunnen leggen, niet zonder diens wilskracht en onverzettelijkheid. Net dat zijn de wapens die blauw-zwart gebruikte om de Slag om Vlaanderen te winnen, niet de voetballende kwaliteiten waar veel van de Brugse spelers over beschikken.

Nog eens toegegeven, het was zondag moeilijk – zo niet onmogelijk – om een zwakke schakel aan te duiden bij Club Brugge. Maar wat deed het pijn aan de ogen om Izquierdo zich het pleuris te zien lopen achter zijn rechtstreekse tegenstander. Wat had ik hem graag zien dollen met de Gentse verdedigers, om dan naar binnen te komen en de bal snoeihard met rechts in de kruising te knallen, gevolgd door dat fantastische dansje. Diaby – zondag door de commentatoren in de weegschaal gelegd met niemand minder dan Carlos Bacca – had schijnbaar van zijn coach als opdracht gekregen om de Gentse defensie op te jagen, Nielsen af en toe eens een vervelende tik tegen de enkels te geven en zich de ziel uit het lijf te lopen.

"Nee, voor Victor Vazquez was geen plek meer in dit team"

Het gevolg: voor doel was hij een slappe vod. Over naar Hans Vanaken dan, een speler die qua technische voetbalbagage bij de allerbesten uit onze competitie mag gerekend worden. Aan de zijde van oud-strijder Simons vocht hij in de loopgrachten en maakte brandhout van onder andere Kums en Neto. Hij gebruikte daarbij – orders van veldheer MPH – de wapens van zijn  aanvoerder, niet de zijne (helaas). Zelfs Refaelov – die misschien wel twee keer geel had moeten krijgen – hakte erop los, maar liet zijn hakjes en panna’s in de barak. Om nog maar van Thomas Meunier te zwijgen …

Nee, voor Victor Vázquez – dienstweigeraar – was geen plek meer in dit team, maar of hij daarvan wakker zal liggen, betwijfel ik. Het kan zijn dat op het einde van de rit Club Brugge de rivalen uit Gent onttroont en bovendien is het dan misschien wel oververdiend. Maar alstublieft – ik smeek het Jan Breydel en alleman op mijn blote knieën – stop met te verkondigen dat blauw-zwart modern voetbal brengt (er werd zelfs gesproken over totaalvoetbal!). Die eer is weggelegd voor de échte topclubs en die zijn – tot nader order – niet te vinden in onze pintjesliga!