Terugblik op de heenronde: Standard

Standard leeft. En dat is nog zacht uitgedrukt. Sclessin bruist weer zoals nooit tevoren. Sinds 1983 is het geleden dat de Luikenaars nog kampioen gespeeld hebben, maar als ze blijven verder werken zoals nu, zal het er weldra opnieuw van komen.

Standard werkte dit seizoen al meerdere sterke wedstrijden af, met de 1-4-overwinning op het terrein van Anderlecht als uitschieter. Voorin baadt Standard in weelde met Emile Mpenza, Kaklamanos, Moreira, Datti en Bangoura. Vraag de Brugse verdediging er maar eens op na hoe gevaarlijk de spitsen wel kunnen zijn. Ook op het middenveld loopt de nodige ervaring rond. Jongens als Mumlek en Sorondo hebben al meermaals hun kunnen bewezen en tillen de ploeg naar een hoger niveau.

Toch blijven de Rouches af en toe hervallen in hun oude fouten. De start was sterk en de druk op Anderlecht groot tot Standard drie keer op rij verloor. Twee keer tegen relatief eenvoudige tegenstanders. Ploegen waartegen niet verloren zou mogen worden: Cercle en la Louvière. Ook Genk ging op Sclessin met de punten lopen. Verder pakte het nietige Heusden-Zolder twee kostbare punten af, waardoor de kloof momenteel acht punten bedraagt. Soms lijkt het nog het oudeverhaal: enkel tegen de groten der aarde is de motivatie er ten volle.

Waar in de vorige seizoenen de talenten niet tot een sterk geheel gekweekt konden worden, lijkt trainer D’Onofrio dit jaar beter te presteren. Met Walasiak en Mpenza zitten er trouwens weer twee Rode Duivels in de kern die met Dragutinovic een echte kapitein in de rangen heeft. Drago neemt de ploeg geregeld op sleeptouw en staat hoog aangeschreven bij de supporters. En net die supporters zijn zeer belangrijk voor deze club. Als het goed draait, wordt het een hel op Sclessin. En in die hel wordt het voor de bezoekers moeilijk overleven.

Toch blijven de supporters met de voeten op de grond. Reeds in het begin van het seizoen wezen ze de kranten met de vinger die Standard al tot kampioen uitriepen. En gelijk hadden ze. Dit Standard maakt een groeiproces door dat volgend kalenderjaar zijn bevestiging moet krijgen. De steeds weerkerende fouten moeten eruit. En misschien is de eerste fout al gemaakt. Danny Boffin, 38 inmiddels, werd van de bank van Sint Truiden gehaald om de kern in Luik aan te vullen. D’Onofrio en Preud’Homme mogen hem dan zien als alternatief voor de Afrikagnagers, maar met het oog op de toekomst had een andere oplossing een betere keuze kunnen zijn.

Vraag blijft of de jongens voor elkaar gaan blijven vechten. Vooral in de wedstrijden tegen de kleinere clubs hebben de mannen van de Vurige Stede het daar wel eens knap lastig mee. Voor de competitie is het te hopen dat de Rouches hun niveau nog kunnen opkrikken en leider Anderlecht nog kunnen gaan bedreigen in de terugronde van de competitie.

Overmorgen: Racing Genk