Voorbeschouwing STVV-Club Brugge

Voorbeschouwing STVV-Club Brugge

Nadat Club Brugge met de punten morste in Bergen en alsnog niet in slaagde de titel binnen te halen in een seizoen dat blauw-zwart volledig domineerde, begon de speculatie over het laatste tweeluik dat de blauw-zwarten voorgeschoteld krijgen. Het was niet enkel het duel met eeuwige rivaal Anderlecht dat de aandacht van de pers en heel voetbalminnend België trok, maar er werd ook verwezen naar de moeilijke verplaatsing naar Staaien. Moest Brugge de klus thuis niet geklaard hebben, diende het nog één puntje te veroveren op het veld waar het de jongste drie seizoenen met een pak voor de broek terug naar huis gestuurd werd.

Dat is echter niet het geval en dus komt blauw-zwart naar Staaien afgezakt als landskampioen voor een galaduel met hun zwarte beest. De gastheren op Staaien hebben zelf ook hun verblijf in eerste in de voorlaatste thuiswedstrijd verzekerd, zodat STVV vrank en vrij het duel met Club Brugge kan aangaan.

Al is dit STVV in niets meer te vergelijken met de ploeg die drie en twee seizoenen geleden de fiere Westvlamingen met 5-3 en 5-2 vernederde en kan men dan wel zeggen dat de 3-2 zege van vorig seizoen een laatste hoogtepunt was voor de zwanezang van Jacky Mathijssen begon (niet toevallig ook één van de laatste malen dat Danny Boffin schitterde op Staaien), toch ruikt men op Staaien, vrij van alle zorgen, bloed en mag men de zo weinig verwende STVV-fan in de allerlaatste wedstrijd toch wel iets aanbieden.

In ieder geval heeft tegenstander Club Brugge er een beresterk seizoen op zitten. Trainer Sollied, in de belangstelling van het ambitieuze Standard, mag dan wel zijn voorstanders (revolutionaire trainingsmethodes) en tegenstanders hebben (weinig taktische flexibiliteit en al bij al toch te weinig prijzen gepakt met de kwaliteit die hij in zijn kern heeft), samen met zijn manschappen walste hij wel door de eerste helft van de competitie. Ook na de winterstop leek blauw-zwart moeilijk te stoppen tot de motor even voor het einde wat begon te sputteren met een nederlaag in Genk en puntenverlies thuis tegen Lokeren en Standard, waardoor Anderlecht toch weer iets dichterbij sloop, maar uiteindelijk dus niet meer voldoende om Brugge van de titel te houden. Ook is Club ondertussen ook weer op weg om, net als vorig seizoen, bekerhouder te worden en daarmee de dubbel binnen te halen.

De troepen van Mangelschots-Raymaekers-Voets krijgen dus een moeilijk te ontwrichten collectief voor de voeten geschoven.

Sollied opteert steevast voor een 4-3-3 opstelling vóór sluitstuk Tomislav Butina, die volgens enkele analisten het grote verschil vormt tussen Club Brugge en Anderlecht. Waar de Kroaat vorig seizoen als doublure voor veteraan Verlinden een nogal wat onbeholpen indruk maakte, keerde Butina na zijn prestaties op Euro 2004 terug als een herboren man. Hij ontpopte zich, tot verrassing van velen, tot een puntenpakker die Brugge door de moeilijke momenten heen sleurde.

In de ijzersterke verdediging (slechts 22 doelpunten geslikt dit seizoen) is Birger Maertens dit seizoen uitgegroeid van het kneusje op de rechtsachter tot een gedegen voorstopper; maar centraal in de verdediging beschikt Sollied nog over veel meer weelde. Hij kan in de defensie Rode Duivel en ex-Gouden Schoen Timmy Simons uitspelen, al gebruikt de Noor Simons als één van de sterkhouders van de ploeg, bij voorkeur als verdedigende middenvelder. Als de kapitein van Club Brugge verlost geraakt van zijn ribblessure, is hij in ieder geval een certitude. We mogen ook niet over het hoofd zien dat David Rozehnal, in de aandacht van PSG, ook al een aantal caps bij Tsjechië verzamelde en dat Philippe Clement, ondanks zijn veelvuldig statuut van bankzitter dit seizoen, een blijvende waarde is in de selectie van bondscoach Antheunis. Zoals Timmy Simons, kan Clement ook als schokbreker voor de verdediging gebruikt worden. Ook tijdens een wedstrijd worden Clement en Simons trouwens wel onderling geswitcht van verdediging naar middenveld en omgekeerd.

Achteraan heeft op de linkerkant mist Club Brugge Peter Van Der Heyden, die een operatie ondergaat aan zijn rechterenkel. Met zijn transfer naar het Duitse Wolfsburg op zak, was het duel tegen Bergen dus het laatste van Van Der Heyden in blauw-zwart shirt. Vraag blijft of de ex-Aalstspeler het in het buitenland kan maken. Op een hoger, internationaal niveau blijkt hij het niet altijd even gemakkelijk te hebben en welke STVV-fan herinnert zich niet hoe enkele seizoenen geleden een piepjonge Benji De Ceulaer het angstzweet bij Van Der Heyden deed uitbreken met zijn snelle uitbraken op de flank en zijn vaardige dribbels (in de wedstrijd waarin STVV in het Jan Breydelstadion een zeldzaam punt oogstte). Met Klukowski werd in tijdens de winterstop echter al een evenwaardige vervanger binnengehaald. Hopelijk kunnen de STVV-flanken de Canadees evenzeer het vuur aan de schenen leggen als destijds bij Van Der Heyden.

Aan de overzijde heeft De Cock plaats moeten ruimen voor het jonge talent Hans Cornelis, die ondertussen verkoos naar subtopper Racing Genk te verhuizen.

Samen met breekijzer Simons vormen meestal Englebert en de Sloveen Ceh een driehoek op het middenveld. Gaëtan Englebert, die ondertussen al zes seizoenen geleden Staaien ruilde voor Olympia, is wellicht de minst opvallende schakel in het Brugse geheel, maar heeft zich toch opgewerkt tot een zeer nuttige speler die zonder morren zijn kilometers maalt. Hoe belangrijk Englebert kan zijn in het Brugse spelsysteem, blijkt pas als hij afwezig is of in mindere vorm verkeert.

Hoedanook, in Brugge zal men dit seizoen vooral blij zijn met de wedergeboorte van Nastja Ceh. Dat de Sloveen technisch sterk was en een behoorlijke trap in huis had, was al langer geweten, maar zelden voordien was Ceh zo spelbepalend als dit seizoen. Hij lijkt fysiek en mentaal sterker geworden, eist een belangrijk aandeel op in de balcirculatie, strooit met assists en kan een moeilijke wedstrijd openbreken met een vrije trap.

Vooraan geeft Sollied meestal de voorkeur aan fysiek sterke, grote spitsen, zoals Rune Lange, die vooral in de tweede helft van het seizoen belangrijke doelpunten maakte, net op het ogenblik dat de ster van voor de winterstop, Bosko Balaban, het liet afweten. Ook een vaste waarde vooraan is Gert Verheyen, die wel nooit technisch een uitblinker zal worden, maar als geen ander weet zijn gewicht en ervaring in de schaal te werpen. Helaas schrikt hij er hierbij ook niet voor terug om vaak geniepige fouten te maken, die door zijn status als ex-Rode Duivel al te vaak door de Belgische arbitrage door de vingers worden gezien.

Sportief directeur Marc Degryse lijkt in tegenstelling tot Sollied een voorliefde te hebben voor technisch sterkere aanvallers, maar de snelle, explosieve en technisch sterke Victor komt maar zelden van de bank los en ook de jonge, beloftevolle Blondel moet het hebben van invalbeurten. Samen met Klukowski nam Club Brugge tijdens de winterstop ook Ishiaku van La Louvière over, maar de killer van STVV in die fatale bekerfinale, kwam voorlopig, net als Blondel en Victor, maar sporadisch aan spelen toe.

In ieder geval heeft Sollied ook vooraan een ruime keuze en kan een moegestreden of minder presterende spits in een oogwenk vervangen worden door een evenwaardige speler die de druk op de dan al vermoeide verdedigers van de tegenpartij nog kan opvoeren.

Die druk zal STVV ook voelen tijdens de laatste speeldag, maar hij zal bijlange niet zo verlammend werken als de druk in de degradatiestrijd, waaronder deze kern een heel seizoen gebukt ging. Het is dan ook aan de spelers, om nu ze van dit juk bevrijd zijn, hun publiek nog eens te verwennen en te trachten verder geschiedenis te schrijven door ook nu Brugge weer puntenloos naar huis te sturen.

Doelman Belic, die duidelijk meer bedreven is in het stoppen van strafschoppen dan in het trappen ervan, zal wellicht wat heel wat meer werk voorgeschoteld krijgen dan in de laatste thuisduels. Aan hem om te tonen dat hij er klaar voor is volgend seizoen de nummer één positie weer in te vullen.

Achteraan blijft het vaste duo Hayen-Wisniowski wellicht op post om zich met de beste aanval van eerste klasse te meten, gesteund door Tom Van Imschoot op de linkerkant in wat voor de jongeman van Tienen zijn afscheid van Staaien wordt. Rechts hoeft men bij STVV ditmaal niet de keuze te maken tussen Sander Debroux en Matthieu Béda, want de Fransman is geschorst voor zijn uitsluiting op Lokeren.

Op het middenveld blijven kapitein Peter Delorge en Dimitri De Condé het hart en de longen van de ploeg en keert Kris Buvens terug uit schorsing om het meer aanvallend werk voor zijn rekening te nemen. Hierdoor verhuist wellicht Tamas Hajnal terug naar de linkerflank, terwijl de kleine, hard werkende en technisch sterke Hongaar toch beter tot zijn recht komt centraal in het offensieve compartiment van de aanval.

Op rechts is ook Benji De Ceulaer toe aan zijn laatste match op Staaien, indien zijn enkelblessure van op het kiel geen roet meer in het eten strooit. De Ceulaer, die het omwille van zijn transferperikelen na de winterstop al te veel liet afweten, werd weer even als de held van Staaien gevierd na zijn winning goal tegen Westerlo, al bij al toch nog maar het vierde van dit seizoen voor de man die denkt dat hij het in Nederland kan gaan maken. Als De Ceulaer zich echt de STVV-geschiedenis wil in voetballen, dan is zijn laatste thuismatch de ultieme wedstrijd om dit te doen.

Als diepste spits kon Ipoua niet veel klaarmaken tegen Westerlo, omdat er veel te weinig aansluiting was vanuit de tweede linie. De Kameroener heeft de laatste weken de kans gekregen zich te bewijzen en kan nu een laatste bewijs van zijn klasse leveren om alsnog een nieuw contract af te dwingen. Als alternatief voor Ipoua staat ook Michaël Goossens voor de uitdaging om een nieuw seizoen Staaien te verdienen, maar misschien opteert de technische staf er ook weer voor om de jonge Rutten verder de gelegenheid te geven om kennis te maken met voetbal op het hoogste niveau. Op Beerschot verscheen de jonge Gingelomnaar voor het eerst aan de aftrap en toonde meteen dat hij het doel weet staan, al was hij nog iets te weinig in de wedstrijd aanwezig.

In ieder geval zijn alle ingrediënten er om er een zinderende laatste wedstrijd van te maken op Staaien en met een zege tegen kampioen Club Brugge de giantkillerstraditie van STVV verder te zetten en zo het hondstrouwe Staaienpubliek te overtuigen om volgend seizoen de zitjes op Staaien weer te vullen.

Kris Vanmunster