Analyse Zulte Waregem, opgelucht de winterstop in

De sympathieke West-Vlamingen zijn niet meer die ‘superboeren’ van vorig jaar toen zij bij hun promotie naar de elite van het land een onwaarschijnlijk knappe gedeelde 6de plaats behaalden in het eindklassement. De hele jaargang ’05-’06 was één grote stunt, waarvan elke liefhebber met volle teugen genoot, niet in het minst toen ‘dat stelletje semi-profs’ geheel onverwacht op de Heizel triomfeerde met de beker in de handen. Zulte-Waregem leek de adrenalinestoot te zijn waarop het Belgische voetbal al jaren op wachtte. Een cliché zegt echter dat het tweede jaar het jaar van de bevestiging is en niet van een leien dakje loopt.  En inderdaad, ook voor coach Franky Dury en zijn mannen verliep het eerste jaar heel wat minder stroef dan het huidige seizoen. De ploeg van voorzitter Willy Naessens heeft zich pas met een 7/9 uit de laatste drie wedstrijden (gedeeltelijk) kunnen onttrekken uit het degradatiemoeras. Zo eindigden de West-Vlamingen de heenronde af met 21 punten uit 17 matchen, wat recht geeft op een 10de plaats. Schijnbaar gezellig in de middenmoot. De 10de plaats is echter minder rustgevend dan zij lijkt. Er is wel een straat voorsprong van 15 punten op rode lantaarn Lierse, maar de club heeft slechts 5 eenheden surplus op Bergen, Beveren, Brussels en Lokeren die gezamenlijk de 17de, anders gezegd, de 2de degradatieplaats bezetten. Velen kijken dan ook gespannen uit naar wat de terugronde voor de fusieploeg zal brengen.

 

De heenronde werd door Z-W dramatisch ingezet met een nul op zes (‘logisch’ verlies op Genk, maar een jammerlijke 0-1 in eigen huis tegen F.C. Brussels). De eerste driepunter kwam er op de derde speeldag tegen, ocharme, S.K. Lierse (2-1). Z-W slaagde er wel in om ondermeer op het veld van A.A. Gent en Standard een gelijkspel (telkens 1-1) te behalen, maar tussendoor verloor de ploeg dan weer van bescheiden ploegen zoals Cercle Brugge (1-2) en Beveren (1-0). De middelmatige resultaten bleven de volledige heenronde aanslepen en ook de confrontaties met de ‘grote twee’ zette Z-W niet aan tot heldendaden. Terwijl Anderlecht en Club Brugge vorig jaar nog met knikkende knieën de confrontaties met Sergeant en co aangingen, stapte Anderlecht met een 0-4 overwinning al zingend de bus op en zorgde Bosko Balaban van Club Brugge met maar liefst 4 doelpunten voor een pijnlijke executie. Geen stunt dus. Daarenboven werd ook nog eens de Supercup verloren tegen Anderlecht.

 

In een competitiebeschouwing past het Europese toneel niet. Toch kan men van de Europese prestaties niet onderuit. Zulte-Waregem, en niet Anderlecht of Club Brugge, is de enige Belgische club die Europees overwinterd. Het Tsjechische Praag en het Oostenrijkse Austria Wenen kwamen er niet aan te pas waardoor nogmaals bleek dat België Europa niet is. Waren deze overwinningen het gevolg van onderschatting door de tegenstander? Niemand zal het ooit weten, maar Zulte-Waregem heeft er wel een aantal scalpen bij van Europese subtoppers. Benieuwd wat Newcastle aan de Gaverbeek te wachten staat. Europese goalgetter Tim Matthys staat scherp.

 

Waar liep het dan fout in deze heenronde? Franky Dury zwoer trouw bij het zelfde systeem, maar had te laat door dat de spelers niet meer dezelfde waren. De zo vaak geroemde vriendenclub semi-profs verloor namelijk twee belangrijke pionnen met rechtsachter Frédéric Dupré (vaste basisplaats bij Standard) en Ibrahim Salou (middelmatige heenronde bij Club Brugge). Nochtans haalde de voorzitter een heel pak spelers om de ploeg te versterken en die waren niet van de minste. Ex-international Geert De Vlieger moest de ballenvanger van dienst worden en verdediger Karel D’Haene nam met een pak ervaring op zak de vlucht vanuit Turkije. Oud gediende Chris Janssens, de voorbije seizoenen sterkhouder bij Westerlo, kwam het middenveld bijspringen en om het aantal nieuwe spitsen bij te houden had je een telraam nodig. Dragan Mrdja (Lierse), Datti (Gent), Roussel (Rubin Kazan) en Vigil (Malaga) waren één voor één aanvallers met een rijk gevuld verleden of mooie vooruitzichten die van Z-W de kans kregen hun carrière te (her)lanceren.

 

Een analyse van deze transfers leert ons dat slechts 2 (D’Haene en Roussel) van de 7 nieuwkomers vandaag een basisplaats kunnen claimen. De vijf overigen kregen geregeld hun kans maar konden trainer Franky Dury nooit van hun kunnen overtuigen. Het transferbeleid mag bijgevolg, zonder zin voor overdrijving, bijzonder matig genoemd worden

 

Er is echter geen reden tot paniek. De feestvierende, maar tegelijk nuchtere West-Vlamingen zijn zich bewust van de redenen van de tegenvallende resultaten. Janssens (richting Lierse) en Datti (naar oude liefde Bergen) zijn ondertussen al van de hand gedaan en ook Mrdja en Vigil mogen beschikken. Daartegenover krijgt Anderlecht-belofte Siani een kans en kon Z-W de gegeerde doelpuntenmachine Dosunmu opnieuw naar België te halen. Hij komt voor zes maanden op huurbasis over van het Franse Nancy.

 

In de terugronde wacht de fusieploeg in de eerste weken met confrontaties thuis tegen Genk, uit tegen Brussels en thuis tegen Lierse, een interessant maar ook moeilijk programma waarin veel duidelijk zal worden over de dit seizoen nog te koesteren ambities. Momenteel staat de club op zijn plaats met de 10de positie, maar de kloof met de degradatiekandidaten is al te vaak te dichtbij gekomen. Met hernieuwde moed en zonder langdurige geblesseerden zoals Roussel en Sergeant beschikt de club echter over voldoende kwalitatief materiaal om een rustig seizoen door te maken.

Auteur: Olivier N.