Bölöni: "Sorry, ik heb fouten gemaakt"
Foto: © SC
Laszlo Bölöni heeft in een opmerkelijke open brief afscheid genomen van de Belgische voetbalwereld. Bölöni erkende fouten te hebben gemaakt en verontschuldigde zich voor zijn botte gedrag tegenover de journalisten.
In het RTBf-programma Studio 1 werd maandagavond een open brief van Laszlo Bölöni voorgelezen. De Roemeen stapte vorige week op als trainer van Standard.
Bölöni benadrukt dat hij in een goede verstandhouding in Luik is vertrokken. "Ik kan nog steeds goed opschieten met Luciano D'Onofrio. Hij is een uitstekende preses. Met hem is Standard echt wel in goede handen. Ik ben er trouwens zeker van dat voor de club het licht aan het einde van de tunnel in zicht is. Ik wens hen veel succes toe."
Voor Olivier Dacourt is Bölöni minder mals. Dacourt liet enkele dagen voor Bölöni's vertrek zijn contract bij Standard ontbinden. De Fransman trapte daarbij stevig na naar zijn coach. "Ik was heel verbaasd toen Dacourt een tijdje terug in mijn jonge kleedkamer vertelde dat hij een selectie voor Frankrijk zou weigeren als hij toch op de bank moest zitten. Toen hij uit de selectie viel voor de wedstrijd op Genk, zei hij me al dat er gevolgen zouden zijn. Zijn interview in Le Soir heeft me dan ook niet verast."
"Weet je, om te presteren, moet een speler de wil én de mogelijkheden hebben. Dacourt was altijd een goede speler, maar de versie 2009-2010 had die twee eigenschappen niet meer. Ik kan begrijpen dat een voetballer die niet mag spelen gefrustreerd is, maar zich op zo'n manier wreken is heel kleintjes."
Bölöni kreeg ook in de pers kritiek te verwerken. Zo zou hij voortdurend het trainingsschema hebben aangepast, en vaak zelfs afwezig zijn geweest. "Dat is waar, zulke dingen gebeurden soms... maar steeds in het belang van de ploeg, om zich te beter te kunnen aanpassen aan bepaalde onverwachte omstandigheden zoals het te laat aankomen van een vliegtuig, of het slechte weer, of op expliciete vraag van de spelers. Maar kom, laten we over belangrijkere dingen praten."
Bölöni wil trouwens zijn respect voor Anderlecht, Standards belangrijkste tegenstander de afgelopen drie jaar, benadrukken. "In 1986, toen Steaua Boekarest Anderlecht uitschakelde in de Europacup, stond er in ons stadion geschreven 'Respect voor Anderlecht'. Dat is nog steeds zo. Anderlecht is een grote club. Het was mijn rivaal, nooit mijn vijand."
"Ik heb een aantal prachtige momenten beleefd bij Standard. De titel natuurlijk, maar ook het duel met Rafael Benitez en Liverpool. Die wedstrijd betekende volgens mij een déclic voor Standard en misschien zelfs voor het Belgische voetbal. Mijn god, wat heb ik gedroomd om te winnen van Benitez. Achteraf bekeken durf ik toch te stellen dat ik die wedstrijd zowel mentaal als tactisch niet beter had kunnen voorbereiden. Ik heb Anfield Road met opgeheven hoofd verlaten, Standard en zijn spelers kregen enorm veel respect."
"Ik ben ook trots dat ik mijn team naar de Champions League heb geleid. Het is wel jammer dat we niet op ons sterkst hebben kunnen aantreden in dat toernooi. Toch ben ik tevreden van onze campagne en de kwalificatie voor de Europa League, ook al ben ik er niet meer bij voor het vervolg. Ik hoop dat de drie Belgische teams -Standard, Anderlecht én Club Brugge- zich plaatsen voor de volgende ronde. Ze hebben er zeker de mogelijkheden toe."
"Tot slot wil ik mijn erkenning uitdrukken voor de directie van Standard om mij zoveel vertrouwen te schenken. We hebben samen prachtige momenten beleefd, en helaas ook een aantal moeilijke. Toch vertrek ik met een tas vol mooie herinneringen."
"Ik heb tijdens mijn doortocht in Luik zeker fouten gemaakt, maar wie maakt die niet? Bij mijn komst heb ik de supporters beloofd om al mijn intellectuele en fysieke capaciteiten in de club te zullen steken. Ik heb die belofte gehouden. Als ik ergens werk, geef ik alles. Soms zelfs te veel. Soms ben ik inderdaad te ver gegaan in mijn elan, heb ik me laten meedrijven door mijn emoties. Ik heb de spanning laten primeren op de redelijkheid en dat was fout. Ik heb soms journalisten geviseerd, dat had ik niet mogen doen. Vandaag wil ik hen mijn excuses aanbieden."
"Ik heb na mijn vertrek mooie berichtjes gehad van spelers, trainers, bestuurders, zelfs van journalisten. Hun woorden doe me goed en doen me geloven dat het toch allemaal niet zo slecht was. Ik wil al die mensen via deze weg hartelijk bedanken."
"Mijn laatste woorden zijn uiteraard voor de supporters van Standard. Het had leuker geweest, moesten onze wegen op een andere manier zijn gescheiden, maar in het leven loopt het nu eenmaal niet altijd zoals wij willen. Daarom zeg ik in hoofdletters: JULLIE ZIJN FANTASTISCH. Het zijn jullie die de gelijkmaker scoorden tegen AZ, jullie waren Steven Defours beste dokter, jullie hebben Axel Witsel er door getrokken. Ik heb enorm veel respect voor jullie en wil jullie dan ook enorm hard bedanken."
Bölöni benadrukt dat hij in een goede verstandhouding in Luik is vertrokken. "Ik kan nog steeds goed opschieten met Luciano D'Onofrio. Hij is een uitstekende preses. Met hem is Standard echt wel in goede handen. Ik ben er trouwens zeker van dat voor de club het licht aan het einde van de tunnel in zicht is. Ik wens hen veel succes toe."
Voor Olivier Dacourt is Bölöni minder mals. Dacourt liet enkele dagen voor Bölöni's vertrek zijn contract bij Standard ontbinden. De Fransman trapte daarbij stevig na naar zijn coach. "Ik was heel verbaasd toen Dacourt een tijdje terug in mijn jonge kleedkamer vertelde dat hij een selectie voor Frankrijk zou weigeren als hij toch op de bank moest zitten. Toen hij uit de selectie viel voor de wedstrijd op Genk, zei hij me al dat er gevolgen zouden zijn. Zijn interview in Le Soir heeft me dan ook niet verast."
"Weet je, om te presteren, moet een speler de wil én de mogelijkheden hebben. Dacourt was altijd een goede speler, maar de versie 2009-2010 had die twee eigenschappen niet meer. Ik kan begrijpen dat een voetballer die niet mag spelen gefrustreerd is, maar zich op zo'n manier wreken is heel kleintjes."
Bölöni kreeg ook in de pers kritiek te verwerken. Zo zou hij voortdurend het trainingsschema hebben aangepast, en vaak zelfs afwezig zijn geweest. "Dat is waar, zulke dingen gebeurden soms... maar steeds in het belang van de ploeg, om zich te beter te kunnen aanpassen aan bepaalde onverwachte omstandigheden zoals het te laat aankomen van een vliegtuig, of het slechte weer, of op expliciete vraag van de spelers. Maar kom, laten we over belangrijkere dingen praten."
Bölöni wil trouwens zijn respect voor Anderlecht, Standards belangrijkste tegenstander de afgelopen drie jaar, benadrukken. "In 1986, toen Steaua Boekarest Anderlecht uitschakelde in de Europacup, stond er in ons stadion geschreven 'Respect voor Anderlecht'. Dat is nog steeds zo. Anderlecht is een grote club. Het was mijn rivaal, nooit mijn vijand."
"Ik heb een aantal prachtige momenten beleefd bij Standard. De titel natuurlijk, maar ook het duel met Rafael Benitez en Liverpool. Die wedstrijd betekende volgens mij een déclic voor Standard en misschien zelfs voor het Belgische voetbal. Mijn god, wat heb ik gedroomd om te winnen van Benitez. Achteraf bekeken durf ik toch te stellen dat ik die wedstrijd zowel mentaal als tactisch niet beter had kunnen voorbereiden. Ik heb Anfield Road met opgeheven hoofd verlaten, Standard en zijn spelers kregen enorm veel respect."
"Ik ben ook trots dat ik mijn team naar de Champions League heb geleid. Het is wel jammer dat we niet op ons sterkst hebben kunnen aantreden in dat toernooi. Toch ben ik tevreden van onze campagne en de kwalificatie voor de Europa League, ook al ben ik er niet meer bij voor het vervolg. Ik hoop dat de drie Belgische teams -Standard, Anderlecht én Club Brugge- zich plaatsen voor de volgende ronde. Ze hebben er zeker de mogelijkheden toe."
"Tot slot wil ik mijn erkenning uitdrukken voor de directie van Standard om mij zoveel vertrouwen te schenken. We hebben samen prachtige momenten beleefd, en helaas ook een aantal moeilijke. Toch vertrek ik met een tas vol mooie herinneringen."
"Ik heb tijdens mijn doortocht in Luik zeker fouten gemaakt, maar wie maakt die niet? Bij mijn komst heb ik de supporters beloofd om al mijn intellectuele en fysieke capaciteiten in de club te zullen steken. Ik heb die belofte gehouden. Als ik ergens werk, geef ik alles. Soms zelfs te veel. Soms ben ik inderdaad te ver gegaan in mijn elan, heb ik me laten meedrijven door mijn emoties. Ik heb de spanning laten primeren op de redelijkheid en dat was fout. Ik heb soms journalisten geviseerd, dat had ik niet mogen doen. Vandaag wil ik hen mijn excuses aanbieden."
"Ik heb na mijn vertrek mooie berichtjes gehad van spelers, trainers, bestuurders, zelfs van journalisten. Hun woorden doe me goed en doen me geloven dat het toch allemaal niet zo slecht was. Ik wil al die mensen via deze weg hartelijk bedanken."
"Mijn laatste woorden zijn uiteraard voor de supporters van Standard. Het had leuker geweest, moesten onze wegen op een andere manier zijn gescheiden, maar in het leven loopt het nu eenmaal niet altijd zoals wij willen. Daarom zeg ik in hoofdletters: JULLIE ZIJN FANTASTISCH. Het zijn jullie die de gelijkmaker scoorden tegen AZ, jullie waren Steven Defours beste dokter, jullie hebben Axel Witsel er door getrokken. Ik heb enorm veel respect voor jullie en wil jullie dan ook enorm hard bedanken."
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
Charleroi
