Analyse De evolutie van Vlap bij Anderlecht: onder Vercauteren rendeerde hij wel, het loopvoetbal van Kompany ligt hem niet

We zijn het even gaan opzoeken, want 't is toch al een sportief manager of drie geleden. Frank Arnesen sprak begin juli 2019 met ons over hoe Vincent Kompany (die toen officieel geen trainer was) wou spelen: "De bedoeling is om met een driehoek met de punt achteruit op het middenveld te spelen. Met Verschaeren en Vlap achter de diepe spits dus", klonk het toen bij de Deen, die net Vlap bij Heerenveen had weggehaald.

Kompany ging van het idee uit dat hij met twee aanvallende middenvelders, die elk ook minstens tien keer per seizoen zouden moeten scoren, de aanval wel op gang zou krijgen. Voor de positie van diepe spits kwamen ze uit bij Kemar Roofe, die - zoals Sergio Agüero - gaten moest trekken voor de opkomende middenvelders. Een mooi plan in theorie, maar in de praktijk draaide dat anders uit. 

Niet het grootste loopwonder

Nadat Frank Vercauteren in oktober overnam van Simon Davies duurde het welgeteld één match vooraleer die de driehoek omdraaide: twee controlerende middenvelders en slechts één aanvallende. En in het begin was die rol zelfs weggelegd voor Alexis Saelemaekers. Tot die vertrok naar AC Milan en Vlap weer zijn kans kreeg. 

In het toenmalige systeem van Vercauteren werd er ook rechtoe-rechtaan gespeeld: strakke organisatie en de bal zo snel mogelijk in de box brengen, waar de aanvallende middenvelder ook hoog mocht blijven staan. Anderlecht perste er zo nog een leuke eindsprint uit waarin ze 23 op 33 haalden voor de competitie werd stilgelegd. En Vlap scoorde daarin nog acht keer en gaf twee assists.

Bielefeld op zijn lijf geschreven?

Nu speelt Kompany nog steeds met twee controlerende middenvelders, maar Vlap moest - in de kansen die hij kreeg - ook telkens heel laag mee inzakken. Of de bal komen ophalen aan de middenlijn. Het grote loopwonder is de Nederlander echter niet. El Hadj is dat bijvoorbeeld wel. Bielefeld speelt in een 4-2-3-1 waarin Vlap heel hoog kan spelen en dus meer de bal zal krijgen aan de zestien, waar hij het gevaarlijkst is. 

Hij kan er vertrouwen opdoen, maar of hij ooit zal passen in het spelsysteem dat Kompany speelt, is nog maar zeer de vraag. Nochtans komt er vanuit het middenveld weinig dreiging en is het ook voor Ait El Hadj moeilijk om frequent in de zestien te komen. Kompany zoekt wel nog steeds naar meer dreiging. En Vlap bewijst: voor dreiging kan hij zorgen... als hij juist wordt uitgespeeld.