Op het verkeerde moment op de juiste plaats: het titanenwerk van Ivan Leko bij Standard verdiende een ander afscheid

We hadden er onlangs al over gesproken: het nieuwe management, geleid door Marc Wilmots, heeft ervoor gekozen om niet verder te gaan met Ivan Leko. Een beslissing die dinsdag werd genomen en die niet echt verrassend is: ondanks het herhaaldelijke respect dat Wilmots publiekelijk heeft uitgesproken voor het werk dat Leko heeft verzet onder allesbehalve eenvoudige omstandigheden, waren de relaties tussen de sportief directeur en de coach in functie onbestaande.

Ivan Leko zal de club dus verlaten aan de vooravond van een nieuw tijdperk. Coaches krijgen zelden de kans om afscheid te nemen van de supporters, en Leko's vertrek bij Sclessin zal geen uitzondering zijn. Een verandering in sportief beleid gaat vaak gepaard met veranderingen op de bank. Marc Wilmots valt niets te verwijten, het is menselijk om met vertrouwde mensen te willen werken en je stempel te drukken. Leko kent het voetbal en heeft geen andere keuze dan zich daarnaar te schikken. Hij moet aftreden op een pijnlijke noot, na een reeks wedstrijden zonder overwinning in de Europe Play-offs.

Deze reeks is echter verre van representatief voor zijn tijd in Leuk. Leko heeft noch een goede start (slechts één overwinning in de eerste zeven wedstrijden), noch een goed einde gekend, maar kan er trots op zijn dat hij het vuur in Sclessin heeft aangewakkerd. Door te blazen op de smeulende resten van Ronny Deila, die bijna volledig waren uitgebrand onder Carl Hoefkens.

Net als Deila slaagde Ivan Leko erin het publiek met zich mee te krijgen, ondanks dat hij moest werken onder zelden geziene omstandigheden. En waarschijnlijk nog meer dan dat. Van de elf spelers die hij opstelde in zijn eerste wedstrijd in januari 2024, eindigden er slechts twee het huidige seizoen in de kern (met Lucas Noubi inbegrepen). Dit getuigt van de instabiliteit van de kern in de afgelopen seizoenen.

Lees ook... Broer van Leko ziet het verschil met eerste passage bij Club›

Hoewel Leko wel de vrije hand had bij het aantrekken van enkele spelers die hij goed kende, was het gebrek aan financiële middelen opvallend. De huidige coach van de Rouches heeft drie keer een transferperiode meegemaakt op Sclessin: van de 20 nieuwkomers onder zijn bewind waren er slechts twee die werden aangekocht (650.000 euro betaald voor David Bates (gehinderd door herhaalde blessures) en Ibrahim Karamoko). De rest? Drie spelers kwamen transfervrij en vijftien op huurbasis.

Een permanente aanpassing

Ondanks deze stroom van spelers die enkel in doorreis waren, slaagde Leko erin een betrokken team te vormen, trouw aan het DNA van de club. Deze situatie doet denken aan de situatie van een zekere Hein Vanhaezebrouck bij Anderlecht enkele jaren geleden. Ook hij was het perfecte profiel voor de club. Jarenlang lonkte Sporting naar zijn gedurfde en succesvolle speelstijl bij Kortrijk en Gent. HVH was de aangewezen persoon om het verloren combinatievoetbal onder René Weiler terug te brengen. Maar hij kwam aan het einde van het Vanden Stock-tijdperk en erfde een kern die nog steeds nachtmerries bezorgt aan de paars-witte fans. Het einde van de overgangsperiode tussen beide leidinggevenden leidde tot zijn ontslag, versneld door zijn zeer afstandelijke relatie met Marc Coucke.

Als we ons wagen aan vergelijkingen, moeten we Ivan Leko een grotere aanpassingsbereidheid toedichten dan Vanhaezebrouck. De manier waarop de Kroaat zijn voetbal wist aan te passen, mag niet worden onderschat. Bij Club Brugge, met een kwalitatief ander team, wist Leko weliswaar het gemiddelde van twee doelpunten per wedstrijd aan te houden, ondanks bijna 100 wedstrijden (198 doelpunten in 99 wedstrijden). Bij Standard scoorde zijn team zelfs geen doelpunt per wedstrijd (57 doelpunten in 62 wedstrijden), maar liet hij ook zijn sporen na.

De voormalige aanvallende middenvelder moest zijn trots inslikken maar slaagde erin het maximale te halen uit een kern bestaande uit veel jongeren van SL 16 en met een gebrek aan aanvallende diepte. Leko heeft zich gerealiseerd dat hij zijn aanvallende spel moest opofferen om een organisatie op te zetten die het hele seizoen standhield, tot aan de poorten van de top 6. In een tijd waarin het concept van club-DNA vaak wordt gehypet, herinnert de passage van Ivan Leko eraan dat de ideeën van een coach ook afhangen van de middelen die hem ter beschikking staan.