Analyse Crisis op het Kiel?

Germinal Beerschot werkte op het veld van Cercle Brugge een zwakke wedstrijd af. Met een 4 op 21 is de fiere bekerwinnaar afgegleden naar de staart van het klassement. En met wedstrijden tegen Standard, Marseille en Genk in het verschiet lijkt het er niet op dat er de komende tijd vertrouwen getankt zal worden. Exit Brys, of houdt de trainer het vertrouwen van het bestuur?

Vorige week nog raakte bekend dat dat bestuur het contract van ex-politieman Brys met een seizoen wilde verlengen, tot 2007. Het lijkt een beetje op de noodgreep die de Antwerpenaars vorig seizoen al eens probeerden, toen met succes. Ontsla je trainer niet, verleng zijn contract. Een teken van vertrouwen? Ja en nee. Ja, want een verlenging is een verlenging. Nee, want een contract voor een extra jaar is niet bepaald een eeuwigheid.

Zal het bestuur Brys deze keer op post houden? Het lijkt erop. Want, toegegeven, de man is een voetbaldier zoals er weinig zijn. En kan hij er iets aan doen dat Luciano twee maal dom rood pakt? Idem de rode kaart van Dickson, idem tweemaal Lolo? Of kan hij het helpen dat de versterkingen zo laat opdaagden? 

Wel, weerom ja en nee. Ja, want zijn uitval naar Luciano getuigde niet bepaald van veel tact. Dat Brys woest was, tot daar aan toe, maar om zijn speler publiekelijk af te vallen is een totaal andere zaak. En in Brugge was duidelijk te merken dat Luciano met de daver op het lijf speelde, net als tegen La Louvière afgelopen zondag. De Braziliaan blunderde dat het een lieve lust was.

Maar ook nee, want de versterkingen kwamen -te- laat. Maar toch een kleine kanttekening. Zei René Snelders niet in de Gazet van Antwerpen dat één van de laatste transfers wel het best rendeerde: Tosin Dosunmu. En kwamen Chimedza en Oztürk niet helemaal in het begin van de voorbereiding? Oztürk, een speler gehaald om achter de spitsen te spelen, en niet vooraan in de spits, waar hij geen potten kan breken. 

Na de pot defensief voetbal tegen Marseille kloeg Brys dat hij amper over één spits beschikte. Precies zes dagen later had hij vooraan al N'Diefi, Cavens, Badza, Gil en Dosunmu uitgespeeld in wisselende combinaties. Dosunmu, die tegen La Louvière aangaf te willen spelen, maar die zijn blessure door te spelen verergerde. Moest de Nigeriaan niet tegen zichzelf beschermd worden? Of voelde Brys de noodzaak te winnen en nam hij het risico dat hij tegen Marseille niet durfde nemen?

Brys voelt dan ook de druk van bestuur en supporters groter worden. Het publiek verwijt de trainer een gebrek aan aanvallende intenties. Twee seizoenen was het excuus de afslanking van de kern, vorig seizoen was een gebrek aan spitsen. Maar excuses zijn er nu nauwelijks of niet. Twee seizoenen geleden startte Brys als nieuweling op het hoogste niveau nochtans sprankelend. Hij leidde zijn team met aantrekkelijk voetbal én een kwalitatief afgeroomde kern naar stunts tegen Antwerp (0-4), Genk (2-2 na 0-2) en Brugge (2-0). Na goed een half jaar viel die motor echter stil, en werd Germinal Beerschot gelijkgesteld met antivoetbal. Defensief, weinig goals tegen, nog iets minder voor.

Twee jaar later is het team gevoelig versterkt. Maar terwijl de offensieve onmacht blijft, lijkt nu ook de eens zo geroemde defensie in duigen te liggen. De Kielenaars geven de goals in cadeauverpakking weg, en zijn een toonbeeld van nonchalantie en slordigheid. Het middenveld sluit niet aan, en de aanval slaagt er niet in de bal bij te houden, laat staan te scoren.
 
Het is dan ook aan Brys zelf om deze teloorgang teniet te doen. Op de eerste plaats met de hoognodige punten, op de tweede plaats met aantrekkelijker voetbal. Want het potentieel dat er na de bekerwinst bijkwam, dreigt meer en meer verloren te gaan. Niet alleen door de lage klassering, maar vooral door het saaie voetbal en de angst om aan te vallen. Wie wil supporteren voor een team dat voor alles de nul wil houden, maar daar zelfs niet meer in slaagt?

Het is dan ook nu of nooit voor Germinal Beerschot. Haalt het de trein naar de top, of zakt het weg in de grijze vergetelheid? Of erger?