Club-Standard van toen

De afgelopen vijf jaar werd de topper tussen Club Brugge en Standard in het Jan Breydelstadion steevast gekenmerkt door een hoge spanningskracht. De wedstrijd was meestal niet bestemd voor hartlijders. Enkel vorig jaar plande de kalendermaker deze match in de heenronde. In het eerste deel van deze reportage geven we u de belangrijkste feiten en gevolgen van deze interessante confrontatie tussen de populairste Vlaamse en Waalse club in de jaargang 2002 – 2003. De volgende dagen mag u de andere delen verwachten.

 

Op de 22ste speeldag geven Club en Standard elkaar op Olympia partij. De thuisploeg haalt het al bij al vrij makkelijk met 4-2. Voor Club is deze wedstrijd de aanzet naar de rush om het goud.

 

In de eerste helft blijft de brilscore lange tijd op het bord staan, maar dan telt blauw-zwart de bezoekers in vijf minuten tijd uit. Op de 26ste minuut scoort Andres Mendoza de openingstreffer voor Club. Op het halfuur zet Timmy Simons een strafschop feilloos om en amper een minuut later hangt Standard helemaal in de touwen na een doelpunt van Nasta Ceh. De Rouches kunnen voor de rust nog wel milderen langs Ole Martin Aarst, maar dat is maar een pleister op een houten been.

 

Vijf minuten na de pauze dikt Gert Verheyen aan tot 4-1. Club controleert dan rustig de tweede helft en dringt niet echt meer aan. Vlak voor affluiten vindt Harald Meyssen nog een gaatje in de Brugse afweer en zet de 4-2 eindstand op het bord.

 

Club Brugge wordt dat jaar kampioen met 79 punten. Standard eindigt met 29 punten minder op een teleurstellende zevende plaats. Blauw-zwart mag naar de derde voorronde van de Champions League. Daarin plaatst het zich na een bloedstollende thriller tegen het Duitse topteam Borussia Dortmund voor de groepsfase. Voor de Rouches is er geen Europees voetbal weggelegd, want in de Beker van België worden zij in de kwartfinales gewipt.