Column RFC Liège: De Voetbalreus ligt op sterven

De tien zijn: Antwerp FC, AA Gent, Athlétic and Running Club, Club Brugge, Club Luik, Léopold Club Brussel, Racing Club Brussel, Sporting Club Brussel, FC Verviers en Union FC Elsene (niet te verwarren met Union Sint-Gillis!).

Eén er van is RFC Liège, het stamnummer 4 uit Luik. Club Luik was direct een topclub, als enige Waalse club in de reeks speelde het direct kampioen in de allereerste Belgische competitie in 1895-1896. De Voetbalreus wordt geboren!  Club Luik eindigde eerste met 6 punten voorsprong op de Great Old uit Antwerpen én had de topschutter in zijn rangen: Samuel Hickson, een Engelsman die 9 maal scoorde voor les Sangs et Marine. 
 
In de Vurige Stede was nog lang geen sprake van Standard, en Club Luik ging op zijn elan door. Hickson schoot Club Luik nog naar twee titels (1898 en 1899) en eindigde zelf nog één maal als topschutter (1897).
 
De volgende jaren zou het wat minder worden,  de concurrentie van andere Luikse clubs werd zwaarder. Verviers, Tilleur, Seraing, Standard, allen kwamen ze wel eens kijken aan de top van het Belgische voetbal, al was Standard de enige die zich kon doorzetten.
 
Club Luik verdween tijdens de jaren ’20 en ’30 zelfs naar tweede en derde klasse (het toenmalige bevordering). Les Sangs et Marines zat diep, zeker omdat de jongere buur uit Sclessin zijn eerste successen binnenreef en ongestoord meedraaide in de eerste divisie van ons voetbal.  De Voetbalreus slaapt!

Veel veranderde na de tweede wereldoorlog, Rocourt liep weer vol voor Club liègeois en de Rood-Blauwe trots steeg weer tot bij de elite. De duizenden Luikenaren zagen hun club zelfs weer kampioen spelen! Zowel in 1952 als 1953 pakte ze de titel, en de vice-titel volgde in 1959 en 1960. De Voetbalreus wordt weer wakker!

De volgende jaren liep het machtige Rocourt geregeld vol met 40 tot 50.000 supporters. Club Luik trok volk, veel volk, zoveel zelfs, dat ze door de Belgische Voetbalbond verplicht werden Ans en Bressoux te vergoeden voor het feit dat deze clubs competitiematchen voor lege tribunes afwerkten, FC Liège had immers een oefenmatch georganiseerd tegen MTK Boedapest . De Voetbalreus heerst!

Real Madrid, Spartak Moskou, Ajax,… Allen passeerden ze de revue op Rocourt voor vriendschappelijke wedstrijden of wedstrijden voor de Beker der Jaarbeurssteden. In deze Beker der Jaarbeurssteden haalde Club Luik zelfs de halve finale, waarin ze na testmatchen uitgeschakeld werden door Real Zaragossa.

De volgende jaren zou RFC Liège verworden tot een middenmotor in de eerste klasse, in de schaduw van Standard dat de successen aan mekaar reeg. Halfweg jaren ’80 werden de successen van weleer terug aangehaald, met enkele top 3-plaatsen en het winnen van de Beker van België in 1990. Toch was het begin van het einde op het hoogste niveau ingezet, met een degradatie, faillissement en het verlies van het stadion op één en hetzelfde moment. Rocourt werd afgebroken, een stukje Belgische voetbalgeschiedenis werd vervangen door een filmzaal. De Voetbalreus lijdt!

Op zoek naar een manier om te overleven, wilde Club Luik de fusie aangaan met FC Tilleur, nog zo’n Luikse grootheid die weggezakt was, maar de fusie werd geweigerd door de Bond. Tilleur verdween dus gewoon, maar  Club Luik nam de naam mee in de clubnaam: Club Tilleur-Luik was de nieuwe naam.

Het eerste jaar in derde zou direct de titel opleveren, de periode op Bureaufosse (het stadion van het aloude Tilleur), zou duren tot 2003. Het verval naar 3e, en later 4e klasse werd ingezet. De naam ‘Tilleur’ liet men weer vallen en Club Luik steeg nog even naar 2e om weer snel te zakken tot 3e, waar men nu het degradatiespook van 4e probeert te verjagen.

De degradatiezorgen is  echter niet direct het grootste gespreksonderwerp, onder de, nog steeds, duizenden Sange et Marine-supporters. Na de donkere wolken boven Rocourt en Bureaufosse, zijn ze nu immers weer opgedoken boven Pairay. Het grote Club Luik kampt alweer met financiële, zeker nu de Amerikaanse Messias Dean Johnson niet met de beloofde centen over de brug komt. De Amerikaan werd vandaag (20 januari) dan ook ontzet van zijn functie als Voorzitter en Algemeen Bestuurder.

Ondertussen zijn de voorzitters van de supportersclubs bij mekaar gekomen om de, onmiddellijk te betalen, schuld (+/- 25.000 euro) bij mekaar te krijgen. Deze zou betaald moeten worden voor volgende vrijdag 28 januari.  Een niet onoverkomelijke som, groter probleem is echter de achterstallige spelerslonen…

Het ziet er dan ook zeer slecht uit voor Les Sangs et Marines. Vijftien jaar geleden, na de laatste wedstrijd op Rocourt (1-2 tegen SK Lommel) plaatsten de supporters een doodskist op de middenstip van Rocourt. Aanstaande zondag zou de Bocholtse Damburg wel eens het definitieve kerkhof kunnen worden…
 
 
De Voetbalreus ligt op sterven…
 
 
door Frederik Swennen