Toernooi der verbroedering

Johan Walckiers in Poznan

'Wat heb je er nu aan om ruzie te maken?' De mooiste zin die we dit EK hoorden en die kwam dan nog uit de mond van een Engelsman. Als je zes uur samen met vier nationaliteiten in een treincoupe tot elkaar veroordeeld bent, ontstaan er nogal geanimeerde gesprekken.

Een Ier, twee Italianen met Saoedi-Arabische roots, een Engelsman en een Belgje die de vreemde eend in de bijt is, want zijn nationale ploeg is niet aanwezig op het EK. Toch word ik met heel veel enthousiasme betrokken in de gesprekken. Conclusie die we mochten trekken: Ieren en Engelsen kunnen elkaar gewoon niet luchten, maar op dit EK verbroederen ze lustig.

"But don't think I ever gonna cheer for England", lacht Paul, een oudere Ier. Paul blijkt een volbloed voetbalkenner die al afreisde naar Japan, de Verenigde Staten en Italië om er EK's en WK's bij te wonen. Damien is dan weer een jonge Engelsman die geen tickets kon bemachtigen voor de twee laatste wedstrijden van de Engelsen en dus Italië maar volgt. "Ik heb toch vakantie", lacht hij. Op zijn rondreis ontmoette hij de broers Firas en Jesofa, twee Italianen met Saoedi-Arabische ouders. En ziedaar ons bonte gezelschap voor de reis naar Poznan.

Al snel komt het gesprek op het kippenvelmoment van dit EK, toen 32.000 Ieren The Fields Athenry aanhieven. "Dan moet je eens in het football stadion van Munster zitten", lacht Paul. "Daar heffen ze dat voor elke match aan. Je ziet er veel mensen met de tranen in de ogen zitten. Heel indrukwekkend." 

Damien, de tot de Italianen veroordeelde Engelsman, knikt instemmend. De twee Italianen kloppen op de hartstreek als ze de Ier horen vertellen. Op zo'n moment krijg je ook een krop in de keel, want de drie nationaliteiten, waarvan twee historisch gezien aartsvijanden, lijken op dat moment ook de beste vrienden.

Dit is dan ook het EK van de verbroedering volgens ons. Voor de wedstrijden gaan we meestal een kijkje nemen in de Fan Zone. Daar merkten we reeds Russen op die de sirtaki dansten met Grieken, Tsjechen die een fles wodka deelden met Polen, Spaanse chica's die zich de interesse van Ierse bronstige jongemannen lieten welgevallen en Kroaten die arm in arm stonden met vierende Italianen. 

Uit België vernamen we dat de Canvas-reportage van Rudi Vranckx heel veel indruk had gemaakt. SMS van een doodbezorgde moeder natuurlijk, maar gelukkig kon ik haar geruststellen: "Behalve de rellen tussen Polen en Russen nog niets van problemen gehad", meldde ik haar in telegramstijl. We weten niet precies wat er in de reportage gezegd is, maar we kunnen iedereen geruststellen: in Polen loop je samen met de twee nationaliteiten rustig naar het stadion en in de voetbaltempels hebben ze zelfs nog nooit van clanscheiding gehoord. Tussen de hopen Polen zag je zaterdag groepjes Tsjechen zitten en tussen de twee grote blokken is er geen scheiding. En toch verloopt alles rustig.

Firas, de Italiaan die als dokter aan de kost komt en die zijn broer die eigenlijk niet van voetbal houdt meesleurde, bevestigt. "We zijn op de lappen geweest met Kroaten en ons kostelijk geamuseerd. Straks zitten we tussen de Ieren met een Italiaans shirt en we hebben geen centje schrik." Hoeft ook niet, want dit is het EK van de verbroedering...