Analyse Waarom is het altijd puzzelen in de verdediging van Club Brugge?

Door Aernout Van Lindt

Een heel elftal verdedigers staan er nochtans op de website van Club Brugge. Daarmee zou je toch nooit in de problemen mogen komen, zelfs met een paar blessures of schorsingen? Bij Club Brugge is het nochtans al een paar weken sleutelen en puzzelen om aan een volwaardige defensie te komen.

Blessures

Er zijn een aantal zaken waar je weinig kan aan veranderen. Zo is Stenman heel ongelukkig terechtgekomen na een duel, met een sleutelbeenkwetsuur tot gevolg. Verdedigers springen tot honderd keer in de lucht op een wedstrijd en zelden komen ze zo slecht neer.

En er zijn nog blessures bij de West-Vlamingen: Jim Larsen en Björn Engels zijn al een tijdje onbeschikbaar en zullen dit seizoen niet meer in actie komen. Wat er met hen op papier aan de hand is, mag duidelijk zijn: respectievelijk een opspelende knie en een liesprobleem. Toch moeten hier misschien wel onderliggende redenen gezocht worden.

De jonge Engels kan en mag je niets verwijten, hij heeft zelfs nooit een kans gekregen om zich te bewijzen dit seizoen. Larsen werd echter diverse malen misschien te snel terug voor de leeuwen geworpen. Meer dan vier speeldagen na elkaar heeft de Deen niet gespeeld dit seizoen, alvorens er weer een of andere blessure de kop opstak.

Thomas Meunier is niet eens een echte verdediger, maar dat hij uitviel met een probleem aan de adductoren in de wedstrijd tegen Anderlecht was wel een echt probleem voor de Club-defensie. Dat werd duidelijk in de tweede helft en kan ook duidelijk worden tegen Lokeren. Meunier was namelijk als rechtsback een van de sterkhouders in het opknappen van verdedigend werk tegen Anderlecht en in diverse wedstrijden eerder op het seizoen. De dokters van de ploeg stomen hem klaar om toch nog te kunnen spelen tegen Lokeren.

Consistentie

Het valt op dat bij Club Brugge weinig spelers in de verdediging veel wedstrijden hebben kunnen spelen. We zitten 36 speeldagen ver in deze competitie en slechts twee spelers in het verdedigende compartiment hebben duidelijk meer dan de helft van de wedstrijden gespeeld: Ryan Donk en Carl Hoefkens. Los van het feit dat het bouwen van automatismen daardoor moeilijker wordt, zijn er nog meer problemen wat betreft duidelijkheid op het veld.

Zo wordt Donk soms op het middenveld uitgespeeld in het begin van de wedstrijd en naargelang de gebeurtenissen of blessures die zich voordoen kan het zijn dat de Nederlander een rij moet zakken en terug zijn focus op verdedigen moet leggen. Wat de beste plaats is van Donk op het veld, wil ik in het midden laten, maar met gemengde gevoelens op het veld staan kan voor niemand deugddoen.

Schorsingen

Hoefkens en Donk hebben dan ook nog eens de pech of de kunde dat ze wel heel snel kaarten pakken. Beide spelers zitten ondertussen aan tien gele kartons, waardoor ze nu twee speeldagen geschorst zijn. Zeker bij Hoefkens is het opvallend: bijna om de twee speeldagen pakt de ervaren rot een kaart.

En wat dan gezegd van Laurens De Bock? Hij kan er dit weekend terug bij zijn, maar de linksback pakte dit jaar (2013) wel al drie rode kaarten. Ook daar zijn weinig excuses voor te vinden en zoiets is meer dan enkel pech. Dat Duarte – in de wetenschap dat enkele van zijn teammaats er al zeker niet zullen bij zijn tegen Lokeren – in de slotminuut tegen Anderlecht nog aan de noodrem trekt, blijkt vooral achteraf een hele goede beslissing.

Het is namelijk een geluk dat de speler uit Costa Rica er kan bij zijn tegen Lokeren, anders was Club Brugge bijna verplicht om Bart Buysse en Michael Almebäck samen op te stellen. Beiden toonden dit jaar vooral wisselvalligheid en in deze fase van de competitie houdt zoiets een groot gevaar in. Garrido stoomt alvast Brandon Mechele klaar, een belofte. Het is maar de vraag of hij voor consistentie kan zorgen, dit of volgend seizoen, in de verdediging van Club …