Top&Flop Top & Flop: Hazard/Conté en de verdediging van Anderlecht

Door Aernout Van Lindt

Top

Hazard/Conté

14 op 18 in de competitie, gelijk tegen Club Brugge, door naar een Europese poule en nu winnen van Anderlecht: het seizoen van Essevee kan je nu al bijna geslaagd noemen. De manier waarop Anderlecht zeker in de eerste helft onder de voeten werd gelopen zegt veel over de sterkte van dit elftal. Twee spelers staken er dit weekend (opnieuw) bovenuit: Thorgan Hazard en Ibrahima Conté. Wondermooi om ze te zien spelen, tenzij je een verdediger bent van de tegenpartij.

Logan Bailly

Toegegeven, het was een slap ingetrapte strafschop van Mertens. Maar toch pakte Bailly hem. Het is verre van de eerste keer dat de doelman van Oud-Heverlee Leuven uitpakt met een aantal mirakelsaves. Ook in Oostende was hij al veruit de beste man op het veld, globaal genomen is hij de enige van OHL die echt op niveau acteert. Bij een (sub)topper heet je dan een puntenpakker of kampioenenmaker, Bailly zelf sakkert met recht en reden want de rest van zijn team slaagt er nauwelijks in punten te pakken.

De verdediging van Standard

Zes keer op rij de nul houden, het is weinig teams gegeven. Dit Standard staat er vroeg op het seizoen en toont zich vooral vaak autoritair op het veld, zeker achterin. Kawashima toont zich een heel betrouwbaar slotstuk, maar vooral Ciman en Van Damme speelden een dijk van een match. Zowel verdedigend als opkomend lieten ze geen steken vallen en zo bepaalden ze mee dat Standard met 18 op 18 souverein leider is.

Flop

De verdediging van Anderlecht

Een heel ander verhaal was het aan de Gaverbeek met Anderlecht. Kouyaté trok behoorlijk zijn streng in de wedstrijd tegen Zulte Waregem, maar daarmee is vrijwel al het goede over de defensie van de landskampioen gezegd. Bram Nuytinck had weer meer dan reden om op zijn eigen prestatie te sakkeren, want het leek werkelijk nergens naar. En Olivier Deschacht toonde – nogmaals – aan dat er misschien wel een einde moet komen aan zijn regeerperiode (lees HIER het stuk van Koning Olivier) op de linksachter, want het vet lijkt al enkele weken van de soep.

Sleepy Saturday (bis)

We hadden Sleepy Saturday enkele weken geleden ook al eens bij onze flops zitten, maar ook dit weekend was er op zaterdag nauwelijks een bal op de tv. Een show met Doris Day of een Wieneroperette waren misschien zelfs een dankbaar alternatief voor wat we voorgeschoteld kregen. Lokeren en Gent wonnen in eigen huis zonder sprankelend voetbal en overschot, Cercle deed een poging tegen een alweer amechtig OHL en er was ook een vreselijk platte derby tussen Mechelen en Lierse. 

Bergen

Met een 1 op 18 moet Enzo Scifo zich misschien stilaan zorgen maken om zijn job, maar vooral het gebrek aan scorend vermogen lijkt pijn te gaan doen. In zes speeldagen werd er amper drie keer gescoord bij de Henegouwers. Voor het seizoen had het er ongetwijfeld meer van verwacht, wij gokten Bergen ook dichtbij een plaats net onder play-off I. 

De ongeluksvogel - Seth De Witte

Als je tegen je ex-ploeg aan de bak moet, dan ben je altijd tuk op een goede prestatie en dan wil je winnen. En liefst ben je zelf ook nog eens de grote held van je team. Zo droomde ook Seth De Witte van een doelpunt tegen Lierse, waar hij tot 2010 speelde. En het was snel van dattum: koekenbak na veertig seconden. Afgekeurd echter, onterecht zou later blijken. Diep in de wedstrijd een krachtige kopslag van opnieuw De Witte, maar deze keer gered door Goris. Het mocht niet zijn voor de speler van Mechelen. Eervolle vermelding voor Oumarou, die een dijk van een wedstrijd niet met een (ook onterecht afgekeurd) doelpunt, maar met een rode kaart zag eindigen.