Reactie "Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik krijg soms het gevoel dat we uit eerste klasse moéten"

Na afloop van de partij stond ervaren rot Maxime Annys te balen als een stekker. “We hadden zoveel kansen om de wedstrijd dood te maken. Hoeveel keer zijn we alleen op Bossut afgegaan? We hadden moeten scoren”, aldus Annys na de wedstrijd. Annys is inmiddels 30, maar dit maakte ook hij nog niet vaak mee. “Ik ga een paar dagen nodig hebben om dit te verteren, dat is zeker.”

“We waren er zo dichtbij, hé. En dan krijgen we opnieuw twee domme doelpunten tegen. Dat was al zo tegen Club Brugge, tegen Charleroi en ik kan zo nog wel eventjes doorgaan… En dan Moeskroen. Een ploeg die nooit – misschien enkel tegen ons dan – de nul houdt. Plots winnen ze en houden ze de nul tegen Standard.”

"Hoe kan dat toch?"

Een vreemd gegeven, zo beseft Annys. “Ik begin soms een degout te krijgen van het voetbal, echt waar. ‘Hoe kan dat toch?’, vraag ik me soms af. Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik krijg soms het gevoel dat we uit eerste klasse moéten.”

“Ik ben al dertien jaar profvoetballer, maar dit is zonder twijfel één van de grootste opdoffers in mijn carrière. Ik ga eventjes nodig hebben om hier over te geraken. We gaan er alles aan doen om ons te redden. Laat ons hopen dat het resultaat volgende week meevalt, want we verdienen echt niet om te degraderen.”