Bedankt Bram Verbist! OHL maakt weeral het verschil op stilstaande fase tegen Moeskroen

Van twee ploegen die elk nog maar één keer de nul konden houden verwacht je toch wel wat doelpunten te zien. Maar beide ploegen hadden het middenveld zo potdicht gemetst dat het moeilijk voetballen was. OHL, nochtans in goeie doen, had er last mee, maar kon toch de twee beste kansen van de eerste helft laten noteren.

Eigenlijk had Sowah altijd moeten scoren nadat Mercier hem door de buitenspelval loodste, maar hij vergat breed te leggen op Henry en schoot zelf voorlangs. Mercier loodste Henry dan maar eens richting Koffi, maar ook de topschutter schoot voorlangs. 

De rest van de eerste helft werd vooral ontsierd door de vele opstootjes tussen de spelers. Drie kansen en één schot tussen de palen, een grootse match was het niet. OHL werd wel sterker en sterker na een zwak begin. Maar in de zestien konden ze hun wil niet opleggen.

Dan maar teruggrijpen naar iets uit de trukendoos van Bram Verbist. Een stilstaande fase dus. Sowah legde kort tot bij Mercier, die de bal ver voorbij de tweede paal op het hoofd van Jemelka mikte. Die kopte op zijn beurt naar de eerste paal en het was bingo.

Die man moet een onuitputtelijke bron van creativiteit hebben. Maar het werkt wel. Hoeveel keer hebben ze de tegenstander nu zo al verrast? En het leverde ook de drie punten op, al zorgde Henry tien minuten voor tijd nog voor zekerheid op assist van wie anders dan Mercier.

Zo blijft Moeskroen troosteloos laatste en sluit OHL aan bij de groten van de competitie. Wie had dat gedacht?