Column Olivier, Thomas en Timmy

Rond deze periode blikken de mensen tussen de Kerstkalkoenen, de glühwein en de champagne graag terug op 2003. Wat bracht dit jaar op voetbalgebied? U zal het in de talloze sportjaaroverzichten naast diezelfde Kerstkalkoenen, glühwein en champagne genoeg in uw maag gesplitst krijgen. Deze jongen mocht dit jaar een aantal voetbalpersoonlijkheden van 2003 interviewen. Er was de bescheiden Olivier Deschacht - “Een carrière zoals die van De Boeck zou schitterend zijn”, de immer sympathieke Timmy Simons - “Tot in m’n restaurantje in Spanje” - en de soms naar wat Nederlandse arrogantie smakende Thomas Buffel - “Zei u daarnet niet dat het uw laatste vraag was?”.

Olivier Deschacht keek uit naar de Champions League. “Geef mij maar Manchester United, Real Madrid of AC Milan”, zei hij. Hij werd met Bayern, Lyon en Celtic niet op z’n wenken bediend. Maar net als de hele ploeg groeide hij enorm op het kampioenenbal. Samen met Vincent Kompany was hij de revelatie in de paarswitte defensie dit jaar. Niet vreemd dus dat bondscoach Antheunis hem opriep. Deschacht: “Die cap was de mooiste beloning die ik me kon inbeelden. Eerlijk, als je bij Anderlecht voetbalt denk je altijd aan de nationale ploeg, maar toch. Ik vind het een bewijs dat ik dit jaar bevestigd heb van wat ik vorig seizoen getoond heb.”
Kompany mag op interesse rekenen van Manchester United. Voor Deschacht meldden zich voorlopig geen kopers. Zouden die afgeschrikt zijn door zijn clubliefde die hij overal uitschreeuwt? Hij zou zo graag kapitein worden bij Anderlecht, “want ik ben een geboren leider”. Deschacht zou ‘de Maldini van Sporting’ kunnen worden, schreef een weekblad. Een echte clubspeler dus. Met kleine c.

Thomas Buffel interviewde ik aan de vooravond van wat zijn eerste prijs met een ploeg moest worden. De Amstel Cup. Maar de Rotterdammers gingen onderuit tegen Utrecht, de ploeg van die andere Belgen, Vreven en Tanghe. Wat een rotjaar voor Feyenoord trouwens. Geen Champions League, de beste spelers zien vertrekken, vroeg uitgeschakeld in de Uefa Cup,…
Gelukkig had Buffel nog de Rode Duivels. Een plaatsing voor het EK zat er niet in. Zonder de 4-0 pandoering in Kroatië en de 0-2 thuis tegen Bulgarije te vergeten, was dé cruciale wedstrijd met dé cruciale fase toch wel in Bulgarije. “Een gelijkspel is goed daar”, vond Buffel. Maar hij misrekende zich. Een punt was niet voldoende. Maar dat onze nationale ploeg daar niet voor winst is gegaan, is de waarheid geweld aandoen. Ware er niet Colina die over de fout op M’penza keek, de kwalificatie was een feit. Jammer, want met deze bende had heel België het gevoel dat er iets kon. En waar ligt de toekomst van Buffel? Een topclub wilde hij niet noemen, een land wel. 'De Spaanse competitie zegt me wel wat.'

Spanje, dat is het land waar Timmy Simons na zijn carrière een horecazaak wil beginnen. Timmy ontmoette ik enkele weken terug. Hij stond samen met Club voor een belangrijke week. Er was de wedstrijd op Standard en de thuismatch tegen Ajax. Timmy had geen goed oog op de wedstrijd in Luik, de thuismatch tegen Sonck en co daarentegen zag hij wel zitten. Zijn voorgevoel kwam uit. Verdere citaten zijn overbodig, gezien het volledige interview te lezen valt op deze website. Eén voorspelling van de Clubspeler - nu met grote én kleine c - wil ik jullie niet onthouden. 'Aruna wint de Gouden Schoen.” En dat zegt dus de Gouden Schoen van vorig jaar. Dat kan tellen. Aftellen naar het nieuwe jaar doen we straks. Prettige eindejaarsfeesten, beste bezoekers van Voetbalkrant.

Jan de Jong