Column Over gala's en drama's
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Woensdag was het weer zover: de jetset van de Belgische voetbalwereld verzamelde in Oostende voor het jaarlijkse Gala -of moeten we zeggen het Drama- van de Gouden Schoen. Mbark Boussoufa ging terecht met de eindoverwinning van de haal, maar wat VTM voor de rest op het scherm toverde, was toch van een bedenkelijk niveau.
Voor voetbal was er in het Gala weinig plaats, voor reclame daarentegen... De hele uitzending door werd de voetbalfan getorpedeerd met publiciteit voor de commerciële zender en zijn programma's. Want wat hebben Jacques Vermeire en Francesca Vanthielen in godsnaam met voetbal te maken? Is het toeval dat twee dagen later de eerste aflevering van hun “Sterren op de Dansvloer†op het programma staat? En dan hebben we het nog niet over Sammeke Goris, die weliswaar goed zijn tekst had van buiten geleerd, maar in feite weinig te zoeken heeft op een voetbalgala.
Over naar het sportieve. Dat de overwinning van Boussoufa terecht was, zal niemand betwisten. Ook op de tweede en derde plek van Mémé Tchité en Nicolas Frutos valt weinig af te dingen. Maar wie vinden we terug op nummer vier? Lucas Biglia. Een prachtige voetballer, maar vierde staan na amper vijf maanden in België te hebben gevoetbald is veel te veel. En dat hij bijna de helft meer punten haalt dan pakweg Tom Soetaers of Logan Bailly, die schitterenden bij Racing Genk, valt toch ook in twijfel te trekken. En dan hebben we het nog niet gehad over Wouter Vrancken en Oguchi Onyewu, die niet eens in de top tien stonden.
Trouwens, om terug te komen op Boussoufa: uit de resultaten van de tweede stemronde blijkt dat Mbark Boussoufa 32 punten kreeg voor de periode augustus-december, waarin hij naar zijn normen botweg slecht speelde. 32 punten, dat zijn er veel meer dan uitblinkers als Olufade, Fabien Camus of Ogunsoto. Wellicht een wanhoopspoging van enkele stemgerechtigden die zich lieten leiden door de geschreven pers, die fluisterden dat Boussoufa wel eens naast de Gouden Schoen zou kunnen grijpen op basis van zijn slechte terugronde.
Zo ver kwam het gelukkig -en terecht ook- niet. VTM en Het Laatste Nieuws kondigden deze editie trouwens aan als de spannendste in jaren, maar daar was weinig van te merken. VTM paste zelfs in alle haast de show aan, zodat de punten dit keer niet per speelronde werden vrijgegeven, maar wel van nummer 10 tot 1. Moest men immers zoals bij de voorbije gala's eerst de punten van de periode januari-juni hebben vrijgegeven, zou meteen gebleken hebben dat Boussoufa vanwege zijn immense voorsprong niet meer naast de Schoen zou kunnen grijpen.
Naast de Gouden Schoen waren er ook enkele nevencompetities, opnieuw met de nodige reclame voor televisieproducten als iWatch en Belgacom. Opnieuw ging alle eer naar Anderlecht, dat zowel de doelman van het jaar (Daniel Zitka), het talent van het jaar (Lucas Biglia) en doelpunt van het jaar (Mémé Tchité) binnen haalde. Ook bij die winnaars werden door veel mensen vragen gesteld. Dat Anderlecht alle prijzen binnen haalde, was nochtans allesbehalve een verrassing. De stemming voor de drie nevencompetities gebeurde immers via het internet. Iedereen kon meestemmen. Als de link naar die enquêtes ook op het drukbezochte internetforum van Anderlecht gepost wordt, is de rest bij voorbaat kansloos natuurlijk. Is het dan wel opportuun dat een groot evenement als De Gouden Schoen beroep doet op simpele internetpolls? Wij betwijfelen het.
Voor voetbal was er in het Gala weinig plaats, voor reclame daarentegen... De hele uitzending door werd de voetbalfan getorpedeerd met publiciteit voor de commerciële zender en zijn programma's. Want wat hebben Jacques Vermeire en Francesca Vanthielen in godsnaam met voetbal te maken? Is het toeval dat twee dagen later de eerste aflevering van hun “Sterren op de Dansvloer†op het programma staat? En dan hebben we het nog niet over Sammeke Goris, die weliswaar goed zijn tekst had van buiten geleerd, maar in feite weinig te zoeken heeft op een voetbalgala.
Over naar het sportieve. Dat de overwinning van Boussoufa terecht was, zal niemand betwisten. Ook op de tweede en derde plek van Mémé Tchité en Nicolas Frutos valt weinig af te dingen. Maar wie vinden we terug op nummer vier? Lucas Biglia. Een prachtige voetballer, maar vierde staan na amper vijf maanden in België te hebben gevoetbald is veel te veel. En dat hij bijna de helft meer punten haalt dan pakweg Tom Soetaers of Logan Bailly, die schitterenden bij Racing Genk, valt toch ook in twijfel te trekken. En dan hebben we het nog niet gehad over Wouter Vrancken en Oguchi Onyewu, die niet eens in de top tien stonden.
Trouwens, om terug te komen op Boussoufa: uit de resultaten van de tweede stemronde blijkt dat Mbark Boussoufa 32 punten kreeg voor de periode augustus-december, waarin hij naar zijn normen botweg slecht speelde. 32 punten, dat zijn er veel meer dan uitblinkers als Olufade, Fabien Camus of Ogunsoto. Wellicht een wanhoopspoging van enkele stemgerechtigden die zich lieten leiden door de geschreven pers, die fluisterden dat Boussoufa wel eens naast de Gouden Schoen zou kunnen grijpen op basis van zijn slechte terugronde.
Zo ver kwam het gelukkig -en terecht ook- niet. VTM en Het Laatste Nieuws kondigden deze editie trouwens aan als de spannendste in jaren, maar daar was weinig van te merken. VTM paste zelfs in alle haast de show aan, zodat de punten dit keer niet per speelronde werden vrijgegeven, maar wel van nummer 10 tot 1. Moest men immers zoals bij de voorbije gala's eerst de punten van de periode januari-juni hebben vrijgegeven, zou meteen gebleken hebben dat Boussoufa vanwege zijn immense voorsprong niet meer naast de Schoen zou kunnen grijpen.
Naast de Gouden Schoen waren er ook enkele nevencompetities, opnieuw met de nodige reclame voor televisieproducten als iWatch en Belgacom. Opnieuw ging alle eer naar Anderlecht, dat zowel de doelman van het jaar (Daniel Zitka), het talent van het jaar (Lucas Biglia) en doelpunt van het jaar (Mémé Tchité) binnen haalde. Ook bij die winnaars werden door veel mensen vragen gesteld. Dat Anderlecht alle prijzen binnen haalde, was nochtans allesbehalve een verrassing. De stemming voor de drie nevencompetities gebeurde immers via het internet. Iedereen kon meestemmen. Als de link naar die enquêtes ook op het drukbezochte internetforum van Anderlecht gepost wordt, is de rest bij voorbaat kansloos natuurlijk. Is het dan wel opportuun dat een groot evenement als De Gouden Schoen beroep doet op simpele internetpolls? Wij betwijfelen het.
In ieder geval: VTM en Het Laatste Nieuws, de twee organisatoren van het Gala, hebben nog veel werk voor de boeg, willen ze de Gouden Schoen weer maken wat het vroeger was: een feest voor de voetballiefhebber.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
Union SG
RWDM
Charleroi
