Bernd Thijs: "D'Hooghe wou me niet bij Club"
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Sinds Bernd Thijs terug fit is maakte AA Gent een sprong voorwaarts in de klassering. De middenvelder had zondag tegen Club evengoed in het andere kamp kunnen staan. Voor het eerst sinds lang spreekt Thijs nu over het waarom van dat verhaal.
In 2007 kon Bernd Thijs naar Club Brugge, maar de deal sprong af. "Luister, ik had verschillende ploegen die geïnteresseerd waren, maar ik had een goed gesprek gehad met Jacky Mathijssen. Dat was allemaal goed verlopen. Ze wilden er echt mee doorgaan. De deal was rond, behalve één klein meningsverschil."
"Zij wilden me een contract geven van twee jaar, met één jaar optie. Ik wilde drie jaar. Nu, dat was geen struikelblok. Zij wilden alles heel geheim houden omdat ze geen transferprijs wilden betalen aan Mönchengladbach. Dat was gelukt, geen enkele journalist was op de hoogte", zegt Thijs in De Morgen.
"Op een bepaald moment belt mijn manager dat ik medische tests moest gaan doen in een Brugs ziekenhuis. Ik zei: 'Ja, maar dan is het verhaaltje om zeep, als ik daar word gezien.' Mijn makelaar raadde me dan maar aan om een pet over mijn hoofd te trekken. Alles goed, we komen daar 's morgens aan, en komen Michel D'Hooghe tegen. We zeggen goeiendag, heel hartelijk. Vijftien seconden heeft dat geduurd. Daarna gingen we binnen bij een andere dokter. Een paar tests gedaan, niets speciaals."
"Daarop moest ik in een wachtzaal gaan zitten. Ik zat daar, wat weggezakt, met die pet over mijn hoofd getrokken, zodat niemand me herkende. D'Hooghe is toen een deur uit gekomen, net naast mij, om wat verder in zijn bureau binnen te stappen. Ik had hem niet gezien. Een paar minuten later kreeg ik te horen dat alles in orde was. Ik ging naar huis. De volgende week zouden we afspreken om alles te regelen."
"Een paar dagen later belde mijn manager naar Luc Devroe voor een heel andere zaak. En plots zei die: 'Oh ja, ik moest nog zeggen van de voorzitter dat Bernd een heel ongemotiveerde, ongeïnteresseerde indruk heeft achtergelaten bij de medische tests.' Ik dacht: wat is dat voor iets, ik ben nog niet bij die club en er gebeuren al rare dingen."
"Ik belde daarop naar Mathijssen. Die zei dat hij heel verbaasd was. Ik moest me geen zorgen maken. Hij zou het wel uitzoeken, en me iets laten weten. De dagen nadien nam echter niemand nog de telefoon op. Op een bepaald moment stuurde Devroe een sms dat het ondertekenen van het contract niet kon doorgaan omdat hij er niet was."
"Die afspraak was nochtans al een week eerder gemaakt. Toen wist ik al dat er stront aan de knikker was. De dag daarop: hetzelfde verhaal. En toen, nog een dag later, weer een sms van Devroe: 'Definitief rood licht, vanwege een groot probleem met het kraakbeen van de knie.' Ik dacht: wablief?! Dat kon gewoonweg niet, ik voelde niets. Toen had ik al een vermoeden dat D'Hooghe daarachter zat. Zo is dat gebeurd, voilà."
"Zij wilden me een contract geven van twee jaar, met één jaar optie. Ik wilde drie jaar. Nu, dat was geen struikelblok. Zij wilden alles heel geheim houden omdat ze geen transferprijs wilden betalen aan Mönchengladbach. Dat was gelukt, geen enkele journalist was op de hoogte", zegt Thijs in De Morgen.
"Op een bepaald moment belt mijn manager dat ik medische tests moest gaan doen in een Brugs ziekenhuis. Ik zei: 'Ja, maar dan is het verhaaltje om zeep, als ik daar word gezien.' Mijn makelaar raadde me dan maar aan om een pet over mijn hoofd te trekken. Alles goed, we komen daar 's morgens aan, en komen Michel D'Hooghe tegen. We zeggen goeiendag, heel hartelijk. Vijftien seconden heeft dat geduurd. Daarna gingen we binnen bij een andere dokter. Een paar tests gedaan, niets speciaals."
"Daarop moest ik in een wachtzaal gaan zitten. Ik zat daar, wat weggezakt, met die pet over mijn hoofd getrokken, zodat niemand me herkende. D'Hooghe is toen een deur uit gekomen, net naast mij, om wat verder in zijn bureau binnen te stappen. Ik had hem niet gezien. Een paar minuten later kreeg ik te horen dat alles in orde was. Ik ging naar huis. De volgende week zouden we afspreken om alles te regelen."
"Een paar dagen later belde mijn manager naar Luc Devroe voor een heel andere zaak. En plots zei die: 'Oh ja, ik moest nog zeggen van de voorzitter dat Bernd een heel ongemotiveerde, ongeïnteresseerde indruk heeft achtergelaten bij de medische tests.' Ik dacht: wat is dat voor iets, ik ben nog niet bij die club en er gebeuren al rare dingen."
"Ik belde daarop naar Mathijssen. Die zei dat hij heel verbaasd was. Ik moest me geen zorgen maken. Hij zou het wel uitzoeken, en me iets laten weten. De dagen nadien nam echter niemand nog de telefoon op. Op een bepaald moment stuurde Devroe een sms dat het ondertekenen van het contract niet kon doorgaan omdat hij er niet was."
"Die afspraak was nochtans al een week eerder gemaakt. Toen wist ik al dat er stront aan de knikker was. De dag daarop: hetzelfde verhaal. En toen, nog een dag later, weer een sms van Devroe: 'Definitief rood licht, vanwege een groot probleem met het kraakbeen van de knie.' Ik dacht: wablief?! Dat kon gewoonweg niet, ik voelde niets. Toen had ik al een vermoeden dat D'Hooghe daarachter zat. Zo is dat gebeurd, voilà."
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
Union SG
RWDM
Charleroi
