Clubs vanonder het stof: RAA Louviéroise

Door Nicholas Meyers

Geschiedenis van de club

Op 26 december 1912 werd de Association Athlétique Louviéroise opgericht, dat enkele maanden later, in 1913, aansloot bij de UBSSA (Union Belge des Sociétés de Sports Athlétique, nvdr.). Vijfentwintig jaar later, in 1937, kregen ze dankzij hun 25-jarig bestaan de nieuwe titel Royal Association Athlétique Louviéroise. Als kers op de taart behaalden les Loups in datzelfde jaar voor het eerste de promotie naar Derde Klasse. Daar bleven ze vrij stabiel staan - op enkele degradaties naar vierde na - gedurende meer dan dertig jaar. In ’68 zakten ze opnieuw naar Vierde Klasse, maar in de twee seizoenen die daarop volgden, konden ze telkens promotie afdwingen en kwamen zo in de Tweede Klasse terecht. In dat eerste seizoen in Tweede haalde La Louvière meteen de 5de plaats. Amper twee seizoenen later beleeft de club een gelijkaardig scenario als wat er vanaf ’68 gebeurde. In ’73 zakten ze weer naar Derde Klasse, maar konden in hun volgende twee seizoenen weer telkens de promotie afdwingen. Zo kwam de club in 1975 voor het eerst in de Eerste Klasse terecht. De club eindigde daar 14de in hun eerste seizoen, maar werd omwille van competitiefraude (de zaak Jurion) tot een degradatie veroordeeld. Pas in 1999 kwam La Louvière weer in de hoogste klasse terecht. Ze speelden er 7 wisselvallige seizoenen en eindigden meestal in de staart of lagere middenmoot van de competitie. In 2003 bereikte de club haar hoogtepunt, met winst in de Beker Van België ten koste van Sint-Truiden. Minstens even opvallend als hun eindwinst, was hun 1/8ste finale tegen Genk en kwartfinale tegen Standard. KRC Genk stond toen op een zucht van de overwinning, maar La Louvière kon in de 93ste minuut nog in extremis en uit het niets verlengingen en later penalty’s afdwingen, die ze ook wonnen. In de kwartfinale won Standard de heenmatch makkelijk met 3-1, maar dat kon La Louvière verrassend genoeg thuis goedmaken door met 2-0 te winnen van de Luikenaars. Opvallendste namen dat seizoen waren trainer Ariël Jacobs, en spelers Silvio Proto, Michael Klukowski, Manasseh Ishiaku en Peter Odemwingie.

Het seizoen 2005/06 werd hét rampseizoen voor RAA Louviéroise. Na een erbarmelijke start van de competitie, waarbij de club in 9 wedstrijden amper 4 punten kon sprokkelen, werd trainer Emilio Ferrera op straat gezet. Hij werd vervangen door Gilbert Bodart. In het begin van februari bracht het televisieprogramma Panorama aan het licht dat de kleine Waalse club een van de spilfiguren zou zijn in een omkoopschandaal rond de Chinees Zheyun Ye. Zowel de trainer, meerdere spelers en andere leden van de staf (waaronder ook makelaar Pietro Allatta, nvdr.) zouden geld hebben ontvangen van Chinese gokmaffia om wedstrijden te saboteren of op een bepaalde score te doen uitdraaien. Dat gaf Bodart later ook toe. Ondertussen ging het in de competitie van kwaad naar erger, en bekleedden de Wolven een duidelijke laatste plaats. Als klap op de vuurpijl maakte de Licentiecommissie van de voetbalbond in april bekend dat La Louvière geen licentie zou krijgen voor het volgende seizoen in Eerste Klasse. Hierdoor moest La Louvière terugzakken naar Derde Klasse.

Na het omkoopschandaal tot nu

De club speelde nog twee seizoenen in Derde Klasse, tot ze in 2008/09 wegens de aanhoudende financiële problemen bekendmaakten dat ze aan het einde van het seizoen de schrapping zou aanvragen bij de Belgische voetbalbond. Op 29 mei 2009 werd dan bekendgemaakt dat La Louvière een fusie zou aangaan met RACS Couillet, een club uit een deelgemeente van Charleroi die in Vierde Klasse speelde. RAA Louviéroise werd geschrapt en wat er van overbleef werd dus ondergebracht in de nieuwe club onder de naam Football Couillet-La Louvière met als stamnummer 94 (van RACS Couillet, nvdr.). Zij speelden hun wedstrijden bijvoorbeeld in het stadion van RAA Louviéroise, Stade du Tivoli, en gebruikten ook de kleuren van de ex-eersteklasser (wit-groen, nvdr.).

In 2011 verhuisde de club naar Charleroi en veranderde de naam in FC Charleroi. In 2013 nam het bestuur voetbalclub uit Derde Klasse RJS Heppignies-Lambusart-Fleurus over, dat financiële moeilijkheden kende. Het eerste elftal van FC Charleroi werd vanaf volgende seizoen ondergebracht in die club, die werd omgedoopt tot Charleroi Fleurus. Men ging er in Derde Klasse spelen in Charleroi en ook de clubkleuren en het logo van FC Charleroi werden overgenomen.

Grootste namen

Ondanks de niet zo grote geschiedenis die de club heeft in de Eerste Klasse, heeft de club veel grote spelers in huis gehad. Zo hebben zowel Michaël Cordier als Silvio Prote er de netten proberen schoon te houden. Ook de Belgen Gunther Van Handenhoven, Cédric Roussel , Manasseh Ishiaku en Yassine El Ghanassy speelden ooit in de groen-witte outfit van La Louvière. De speler die het waarschijnlijk het verst geschopt heeft na zijn carrière bij La Louvière is Peter Odemwingie. Hij speelde bij OSC Lille en Lokomotiv Moskou en is nu aan de slag bij de Engelse eersteklasser West-Bromwich Albion FC. Om het verhaal van RAA Louviéroise af te werken, ontbreekt er nog één laatste grote naam.

Enzo Scifo. Deze ex-Gouden Schoen begon namelijk zijn carrière als 7-jarig jongetje bij les Loups uit La Louvière. Zijn bijnaam was toen “le Petit Pélé du Tivoli”.  Hij speelde erna onder andere bij Anderlecht, Internazionale (IT), Bordeaux (FR) en AS Monaco (FR). Hij speelde ook een belangrijke rol in de Belgische nationale ploeg, en maakte zo 4 WK’s mee met de Rode Duivels. Na het WK in ’98 zette hij een punt achter zijn interlandcarrière. Hij speelde in totaal 84 wedstrijden voor de Rode Duivels en scoorde daarin 18 keer.