Interview Naïm Aarab: “Westerlo en Cercle vonden mijn opleidingsvergoeding van 100.000 euro te veel”

De Brusselaar met Marokkaanse is een jonge beloftevolle centrale verdediger die zijn kost momenteel verdient in de heksenketel van Sporting Charleroi. Hij maakte ondanks zijn jeugdige leeftijd al naam en – een beetje – faam in Nederland en Griekenland, maar het grote publiek in België krabt zich eens achter de oren bij het aanhoren van 'Naïm Aarab'. Dat kon niet uitblijven, vonden wij. Maak nu kennis, exclusief.

“Ik voetbalde in de jeugd eerst voor Tubeke en later voor Anderlecht, maar had niet het gevoel dat ik kon doorbreken bij paars-wit. Ik had behoefte om naar het buitenland te trekken, naar Nederland meer bepaald. Technisch gezien heeft de Eredivisie toch meer te bieden dan de Jupiler Pro League en bovendien krijgt de jeugd er meer kansen om zich te ontwikkelen door wedstrijden te spelen op het hoogste niveau. Die factoren trokken mij over de streep om mijn geluk over de landsgrenzen te zoeken. Uiteindelijk kwam ik in Nijmegen terecht bij NEC.”

Europa League

Na anderhalve maand kreeg ik al een contract voorgeschoteld en mocht ik meetrainen met de A-kern. Ik was toen pas 18. In mijn tweede seizoen kwam ik tot acht wedstrijden, denk ik. Zes duels in de competitie en twee in de beker. NEC wilde met mij rond de tafel gaan zitten om over een verlengde overeenkomst te praten. Ze hadden een contract op lange termijn op het oog, maar daarin wilden ze een clausule opnemen. Wat het juist betrof, kan ik mij niet meer herinneren, maar het stond me echt niet aan.”

“Ik koos om met mijn familie terug naar België te keren. Cercle Brugge en Westerlo trokken aan mijn mouw, maar een akkoord bereikten we niet. Ik onderhandelde nochtans verschillende keren met de technisch directeur van Westerlo. Uiteindelijk bleek zowel voor Westerlo als voor Cercle de opleidingsvergoeding het struikelblok. Dat was toch een fameus bedrag: 100.000 euro. Dat geld was alleen voor NEC, want toen ik Anderlecht verliet hebben ze in de overeenkomst met NEC afstand gedaan van die opleidingsvergoeding.”

“Ik onderhandelde met Westerlo en Cercle Brugge, maar de opleidingsvergoeding bleek het struikelblok. Dat was toch een fameus bedrag: 100.000 euro.”

“Via mijn makelaar kwam ik in Griekenland terecht. Hij kende daar mensen van Larissa en had hen een paar DVD’s bezorgd. Op basis daarvan ben ik in het vliegtuig gestapt. De eerste dag dat we aan tafel zaten, hadden we direct een akkoord én heb ik mijn contract ook effectief getekend. Ik heb fantastische herinneringen aan die tijd. Het leven in Griekenlans is echt top: lekker eten, elke dag mooi weer en een fantastische omgeving. Bovendien heb ik er veel wedstrijden gespeeld: alles samen een 45-tal. In mijn eerste jaar haalden we zelfs de Europa League. Daarin hebben we twee wedstrijden gespeeld, waarin ik telkens mocht aantreden.”

Mujangi Bia en Mboyo

“Na dit seizoen heb ik nog twee jaar contract bij de club. Vorige zomer drong ik aan om terug te keren naar België omdat mijn grootmoeder ernstig ziek was. Larissa wilde me uitlenen. Toen ik bij Lieven Maesschalck ging revalideren, leerde ik er Geoffrey Mujangi Bia (nu bij Wolverhamton, red.) en Ilombé Mboyo (ex-Kortrijk, nu AA Gent, red.) kennen. Zij stelden mijn komst voor bij Charleroi. Ik ging met mijn manager praten bij Mogi Bayat en een dag later stond alles op papier.”

“We moeten alles geven, hebben niks meer te verliezen, maar ik vrees dat we alleen in eerste kunnen blijven met de hulp van de competitiehervorming.”

 “Op het einde van het seizoen keer ik normaal terug naar Larissa, maar het zal afhangen van de omstandigheden. De club bevindt zich in de degradatiezone. Als het effectief zakt, zal ik sowieso aandringen op een vroegtijdig vertrek. Zelfde situatie bij Charleroi. Ik heb geen zin om hier in tweede klasse te gaan voetballen. Charleroi heeft een optie tot aankoop, maar voorlopig heb ik nog geen gesprek gehad met de clubleiding.”

“Ik moet toegeven, het is hier momenteel een chaos. Er zijn een paar mensen vertrokken en dat heeft de toestand niet vergemakkelijkt. Maar ik ben prof en moet me neerleggen bij deze situatie. Ik toon respect voor Charleroi. Het wordt moeilijk om ons te redden, maar we moeten alles geven, hebben niks meer te verliezen. Ik vrees echter dat we alleen in eerste kunnen blijven met de hup van de competitiehervorming.”