TOP

Nummer 1 voor stamnummer 1

“Antwerp gaat weinig punten pakken in play-off 1”, “Antwerp kan thuis niet winnen”, “Antwerp kan geen voorsprong vasthouden”, … Elke criticaster had wel weer zijn eigen oneliner over stamnummer een klaar.

Maar met een goede Bolat, een prima verdediging, een snedige Refaelov en een gevaarlijke Mbokani zorgde Antwerp voor een primeur in play-off 1 en de eerste overwinning. De teamgeest – we are one – was knap om zien.

Twee … drie

Weet u nog hoe de wereld eruitzag op 9 september 1998? Het duurde in ieder geval sinds 1998 dat Club Brugge nog eens een competitiewedstrijd won in het Astridpark. Toen werd het 2-3, nu kwam dezelfde score op het scorebord in een erg gelaten Constant Vanden Stockstadion.

En dat was toch ook wel de verdienste van de kornuiten van Ivan Leko, die van minuut één vol ten strijde trokken en in de eerste helft paars-wit helemaal wegspeelden. Vier spelers in ons team van de week, het was echt niet overdreven.

Drie titelkandidaten, merci play-offs

Slecht spelen en toch winnen, zo kan je de titel pakken. Als we de wedstrijd van Standard in de Ghelamco Arena onder de loep nemen, dan zijn de Rouches een ongelooflijke titelfavoriet geworden: het leek nergens op, maar er werden wel drie punten mee naar huis genomen.

Punten pakken op een diefje? Dat hadden de troepen van Michel Preud’homme nog niet te vaak gedaan dit seizoen. En zo hebben we – ook dankzij de halvering van de punten – plots drie volwaardige titelkandidaten. Merci play-offs (al slaat het nergens op).

FLOP

Gebrek aan realisme?

Al mogen de Rouches in meer of mindere mate ook de Buffalo’s uit Gent danken. Die speelden een volwaardige wedstrijd op niveau van play-off 1, maar vergaten de kansen af te maken. En dan weet je dat het moeilijk wordt …

Door de 0 op 6 lijkt het nu al een moeilijke eindstrijd te gaan worden voor de Gentenaars. Mogen ze nog op iets hopen of moeten ze richting de bekerfinale mikken? Dan is het alles of niks en dat heeft zo ook zijn gevaar.

Bodem bereikt?

Het duurde alweer sinds 1998 dat Club Brugge nog eens een competitiewedstrijd won in het Astridpark. Toen werd het 2-3, nu kwam dezelfde score op het scorebord in een erg gelaten Constant Vanden Stockstadion.

Niet uitverkocht, weinig beleving op en naast het veld en zelfs geen rebellie meer van de fans: de titeldromen zijn al lang weg in Anderlecht, voor het eerst geen Europa in meer dan een halve eeuw komt als horrorscenario de kop opsteken. Is de bodem al bereikt?

Play-off 2

Hoe interessant play-off 1 eventueel ook moge wezen, play-off 2 blijft een gedrocht. Er kwamen nauwelijks fans op af (de cijfers waren enorm bedroevend …) en er viel ook nauwelijks wat te beleven.

Te veel teams – Union en STVV zijn voorlopig de grootste uitzonderingen – maken een al te gelaten indruk. Hier en daar wordt al wat geroteerd, de supporters laten betijen en de arbitrage is vaak ook op hetzelfde niveau: een beetje trager, een beetje slechter. Bezigheidstherapie van de zuiverste soort, maar ook niet meer dan dat.