De grillige rit van Hannes Delcroix: van quasi zekere vertrekker bij Anderlecht naar Rode Duivels

Als 17-jarige had hij zich al bij René Weiler in de gratie gevoetbald. En we weten allemaal dat de Zwitser niet meteen jongelingen een kans gaf als ze het niet dubbel en dik verdienden. Weiler nam Delcroix in januari mee op stage en daar maakte hij toch wel wat indruk. De doorbraak leek niet lang op zich te laten wachten.

Blessures

In de paars-witte jeugdwerking werd hij bestempeld als een toptalent, de beste verdediger die ze in jaren voortgebracht hadden. Beter dan leeftijdsgenoot Sebastiaan Bornauw en op hetzelfde niveau van Wout Faes... Maar hij werd vooral door Bornauw voorbijgestoken. Hij maakte deel uit van de gouden lichting 99 (Svilar, Bornauw, Faes, Antonucci, Ndayishimiye; Saelemaekers...), maar het duurde uiteindelijk 2,5 jaar voor hij nog eens bij de selectie van de A-ploeg voor een match behoorde.

Tot dan waren zijn enige speelminuten in Oostende en Zagreb in 2018 onder Hein Vanhaezebrouck. Een teen- en spierblessure remden zijn ontwikkeling af en hij werd vorig seizoen uitgeleend aan RKC Waalwijk. Ze wilden hem toen zelfs verkopen als er een goed bod kwam. Delcroix leek geen toekomst meer te hebben bij Anderlecht. 

Linkse poot

Vincent Kompany zag wel iets in hem, maar het duurde tot hij verdedigend in de problemen kwam dat hij Delcroix eens zijn kans gaf. Sindsdien vormt hij een goed koppel met Miazga. Dat hij afgelopen weekend werd afgetroefd door Yaremchuk in de lucht moet hem ook niet verweten worden, want eigenlijk moest Miazga de Gentse aanvaller afdekken.

Dat Delcroix nu bij de A-ploeg zit hoeft ook geen controverse uit te lokken. Martinez heeft nog een linksvoetige verdediger nodig en die zijn moeilijk te vinden. Elias Cobbaut heeft het ook aan zijn sterkste voet te danken dat hij voor zijn blessure werd opgeroepen. Dorian Dessoleil van Charleroi ja... Maar die is al 28 en Martinez probeert zaken uit voor de toekomst.